Op Zweinstein (H2)

Sneep werd de volgende dag wakker met Layla in z’n handen. Hij knipperde even met z’n ogen en denkt dan: waar ben ik. Maar langzaam begint het hem te dagen en schrikt op.
“Wat is er.”vraagt Layla slapend.
“We hadden gister op zweinstein moeten zijn.” Sneep tilt Layla op en gaat op de grond staan.
“ Dus.” vraagt Layla en kijkt Sneep aan.
“Dus.”zegt Sneep. “We hebben liggen slapen en zijn daarom te laat.”
“Wat dat meen je niet.”zei Layla. “Wacht even”. Ze rent naar de deur en doet hem op slot.
Daarna rent ze weer naar Sneep. “Oké we kunnen.”
Sneep pakt Layla teder vast en houd haar tegen zich aan, dan verdwijnen ze naar zweinstein.
Sneep opent het hek en samen rennen ze naar het bordes. Maar net als ze naar de deur willen lopen staat er opeens iemand voor hun met een cape.
“Jullie zijn laat.” zei de gedaante. “professor Perkamentus verwacht jullie.”
“Wie bent u?.” vraagt Layla beleeft.
“Dat doet er niet toe”zei de gedaanten en loodste hun mee naar de kamer van Perkamentus en lopen naar binnen.
“Hier zijn ze professor.”zei de gedaante. En loopt naar een pilaar en leunt er tegen.
“Ah” zei Perkamentus. “Dankje Mariska, dus u bent Layla?.” vroeg hij aan Layla.
“Ja” zei Layla, “En u bent?.”.“Ik ben Albus Perkamentus.” “Schoolhoofd van zweinstein.” “O en dit zijn Rufus Schobbejak en Cornelis Droebel”. Schobbejak en Droebel staan angstig in een hoekje.
“Ze eh zijn een beetje bang om dat Mariska een vuurbal naar ze had gegooid.” zei Perkamentus.
Mariska staat te grijnzen en kijkt glunderend naar Schobbejak en Droebel.
“Dat is niet erg aardig Mariska.” zei Layla en ze kijkt Mariska kwaad aan’
“Maar Layla ik doe helemaal niks, ik ben zo onschuldig als een lief pasgeboren poesje.” zegt Mariska onschuldig.
“Geloof je het zelf?.” vraagt Layla. Dan went ze zich naar Perkamentus. “Maar waarom ben ik hier?.”
“Om u een paar vragen te stellen.” zei Droebel die eindelijk iets durfde te zeggen.
“O” Layla kijkt hem verbaast aan. “Wat voor vragen dan?.”
“Wist u al dat Mariska kan toveren?. Vraagt Droebel aan Layla.
“Ja en zo’n beetje heel Londen of half Londen eigenlijk.”
Mariska lacht in zich zelf zowel Droebel en Schobbejak kijken haar aan. “ Dat beteken
dat je stok word af gepakt.” zei Droebel.
“What ever.”zei Mariska tegen hem.
“Maar goed.” zei Droebel. “we zullen morgen uw geheugen wissen.”
“ Het is niks ernstig.” zei schobbejak. “ U merkt er niks van.”
“ Wat.” riep Layla uit. Ze deed een paar stappen naar achter. “Dat kunt u niet menen.”
Schobbejak en Droebel keken elkaar even aan.
“ Het is beter zo.” zei Droebel. “het is misschien beter dat u afscheid neemt van de tovenaars wereld en de mensen daarin, een goedendag verder.” Daar na liep hij het haartrooster in en verdween in een zee van groenen vlammen.
Schobbejak volgde zijn voorbeeld maar net dat hij de haard in wil lopen zegt hij tegen Mariska: “ Jij bent er morgen ook bij dan word je toverstok afgepakt”. Mariska kijkt hem onverschillig aan en haalt haar schouders op als teken dat het haar niet veel kan schelen. Dan verdwijnt ook Schobbejak in een zee van groene vlammen. Layla, Sneep en Perkamentus kijken elkaar aan.
“Nauw ik denk dat je Layla maar eens de school moet laten zien Severus.”zei Perkamentus terwijl hij naar de deur liep. “Want morgen beginnen de lessen weer.” “ Een fijne dag verder.”En hij liep weg.
Layla zakt op de grond en begint te snikken. Sneep knielt naast haar neer en slaat zijn armen om haar heen.
“Rustig maar Layla het komt goed, we zullen bij elkaar blijven.” zei hij ook met tranen in zijn ogen.
“Ik vraag me af of we het ministerie kunnen om zeilen.” zegt Mariska glunderend en ze begint vuur te sturen. “Nee Mariska daar komt niks van in.” zei Sneep. Hij tilt Layla op en geeft haar een kus. “Kom dan zal ik je de school laten zien.” Layla knikt.

Ze beginnen met de rondleiding in het kantoor van Perkamentus. Sneep laat Layla veel dingen doen door haar zijn stok te geven. Als het begint te schemeren lopen Layla, Sneep en Mariska net bij het meer en vinden ze dat het tijd woord om weer naar binnen te lopen maar net als ze naar de deur lopen staat er een vrouw met roze kleding en een pad achting gezicht. Net als ze tegen over haar staan herkent Mariska het gezicht van Dorethea Omber . Nee hé, niet dat mens hé denkt Mariska.
“Een goede Avond professor Sneep.” zei Omber met haar glimlach.
“Een goede avond professor Omber.” zei Sneep gladjes. “Wat een mooie middag vind u niet?”.
“ Jazeker professor Sneep, maar mag ik vragen wie deze vrouw is?.”
Layla en Sneep kijken elkaar aan. “Dit is Layla Aisha professor.” zei Mariska tegen Omber.
Omber kijkt haar nu aan. “ En waar ben jij vandaag en de rest van de weken geweest?.”
“Wie ik?. ” vraagt Mariska onschuldig. “ ik had vandaag vrij want ik had geen zin in school en heb dus plannen gemaakt voor de oorlog.” Omber begint te sputteren. “ Er is geen oorlog kleine meid en je mag niet liegen.” “Klopt.” zei Mariska, “ik loog maar u mag ook niet liegen professor.” Omber woord rood van kwaadheid. “Dat betekent nablijven Mariska.” Mariska grijnst.
“ O wat jammer nauw professor maar ik kan niet, ik zit al de hele week volgeboekt.”
“ O ja? Met wat dan?.” vraagt Omber nieuwsgierig. “met nablijven duh.”
“Wat!.”roept Omber uit. “Mariska !.” roepen Sneep en Layla samen.
“Wat nauw.” vraagt Mariska. “niks laat maar.”zei Layla en ze pakt Mariska bij haar schouders.
“O nog één vraagje Mevrouw Aisha.” zei Omber. Ze kijken haar vragend aan.
“Bent u een heks.? Want het Miniserie moet weten…” “Wat maakt het uit.” onder breekt Mariska haar. “En trouwens ze weten het al.” Dan lopen Layla, Mariska en Sneep weg.
Als ze uit het zicht zijn vraagt Sneep razend aan Mariska: “Wat bezielde jouw in Merlijn naam.?”
“O had ik zin in, maar zullen we eens naar de keuken gaan?.” “Ja lijkt me leuk” zei Layla.
Samen lopen ze naar de keukens. Na een paar uur daar te hebben gepraat met Dobby de huiself neemt Sneep Layla mee naar zijn kantoor. “Wat voor rituelen doet Mariska.” vraagt Sneep aan Layla.
“O van alles hoezo?.” Sneep haalt z’n schouders op. “Omdat ze het er net overhad, maar goed hier slaap je dus.” Zijn kamer bestaat uit een twee persoonsbed met nachtkastje en een badkamer. Layla wil net haar jurk uit trekken als ze er achter komt dat ze pyjama mee heeft.
“Wat is er?.” vraagt Sneep. “Ik hm ben me pyjama vergeten.” Sneep glimlacht en tovert voor haar een pyjama en een tandenborstel. Layla neemt het lachend aan loopt naar de badkamer.
Sneep trekt glimlachend z’n pyjama aan en als Layla naar buiten komt en het bed in stapt poetst. Daarna stapt ook hij z’n bed in. Die nacht droomde Layla over een strijd waar zij in zat, maar er was iets anders aan haar, ze was getransformeerd tot een soort elfje met vleugels en magische krachten dan schrikt ze wakker. “Wat is er.” vraagt Sneep die ook wakker was geworden. Layla legde haar hoofd weer op het kussen. “Layla?.” vraagt Sneep weer. Hij legde Layla tegen zich aan en gaf haar een kus.
“Ik weet het niet.” zei Layla. “maakt niet uit zei sneep.
Hij legde een hand op haar borst en gaf haar een romantische zoen.
“ mmm.” zei Layla en ze keek recht in zijn ogen en zei: “i love you.” en na nog een kus vielen ze allebei in slaap.

De volgende morgen werd Layla wakker op het moment dat Sneep naakt de badkamer uit kwam lopen. Hij wist niet dat Layla wakker was en werd rood toen hij zag dat ze keek. Layla stapt lachend uit bed geeft Sneep een badjas en een kus en gaat de badkamer in. Sneep trok gauw zijn zwarte gewaad aan en net op het moment dat hij z’n laatste sok schoen gevonden had en had aangetrokken kwam Layla aangekleed en wel de badkamer uit.
“Op naar de grote zaal.” zei Layla en sneep knikt.
Toen ze in de grote zaal kwamen waren alle leraren, op Omber na, er al en werden ze vrolijk begroet. De leraren stelde zich voor aan Layla en gingen daarna zitten. Toen kwam Mariska binnen. “Een goede morgen allemaal.” zei ze vrolijk. “Morgen.” zei Layla ook vrolijk.
“Waarom ben je zo nat?.” vraagt Sneep haar. “O ik heb gezwommen” antwoordt Mariska onverschillig. “Gezwommen?.” vraagt Sneep, “Waar dan ?.” “O gewoon in het meer.”zei Mariska. “Ik verschijnselde verkeert en belande in het meer.” Iedereen kijkt haar raar aan.
“Je kan niet verdwijnen en verschijnselen op Zweinstein” zei Sneep. “toevallig professor kan ik alles.” zei Mariska.
“Maar hoe ben je in het meer beland?” vraagt Layla als Mariska zich zelf droogt met vuursturing.
“ O ik eh heb Droebel en Schobbejak op het Ministerie opgesloten komen ze nooit meer uit.” Mariska lacht duivels. “WAT!.” roepen Layla en Sneep uit. Ze kijken elkaar aan en beginnen te lachen. Sneep doet voor de andere leraren zijn duim achter zijn rug omhoog en Layla denkt: gelukkig het duurt nog eventjes. Maar achter hun klapt de deur dicht. “Als ik jouw was Mariska zal ik Droebel en Schobbejak vrij laten voor dat professor Omber het doet.” zei Perkamentus. Mariska kijkt alsof ze een cobra heeft gezien en sprint naar de deur van de grote zaal maar die gaat opeens open en staat Omber voor Mariska. “Wil je misschien nog iets langer willen blijven Mariska?. ” vraagt ze liefjes. “Waarom?.” vraagt Mariska brutaal. “Daarom.” zegt Omber. “Daarom is geen rede als je van de toren pleurt ben je gauw beneden.”. “Pardon” brult Omber en ze trekt haar tovertok. Layla gaat voor Mariska staan en zei: “Laat dat of ik laat je kennis maken met me rechtervuist.”
“O nauw ben ik bang, niet dus.” “Je weet niet wat je zegt.” zei Mariska tegen Omber.
“Inderdaad” zei Layla en ze gooit Omber tegen de muur.
“Wat is hier aan de hand?.” vraagt iemand. Als ze op kijken zien ze Droebel en Schobbejak in de deur opening staan. “ook hallo.” zei Layla glimlachend.
“Perkamentus je verbaast me die dame heeft net me secretaresse neer geslagen.”
“ja dat zie ik Cornelis”zegt Perkamentus kalm. “ze komt er wel boven op”. “nou ja zeg” zei Droebel
Mariska grijnst. “Layla slaat Omber neer en Perkamentus doet niks nou z’n leraar mag ik wel.”
Perkamentus glimlacht. “Bedankt dat je me mag.” zei Perkamentus lachend.
Sneep houd Layla beschermend vast. Layla voelt Sneep’s hart tegen haar rug, ze sluit haar ogen en kijkt dan lief naar Sneep en vuil naar Schobbejak. “Wat moet dat moet meisie.” zei hij.
“Precies.” zei Layla, “Severus wil je me even los laten want hij heeft gelijk.” “Oja ?.” vraagt Sneep verbaast. “ja” zegt Layla, ze loopt naar Schobbejak en slaat hem tegen de vloer. Ze gaat met haar voet op z’n borst staan en glimlacht.
“Oké Layla laat hem maar alle hoeken van de zaal zien.” roept Mariska glimlachend.
“Ben je soms getraind in kungfu?.”vraagt Droebel. “Nee ik ben getraind in kungwo.” zei Layla.
“Pardon.” vraagt Droebel. “ Mariska ik laat meneer Droebel aan jouw over.” roept Layla.
“ Mooi.” zei Mariska en ze kijkt glunderend naar Droebel, Maar Droebel daar een tegen denkt er anders over. “eh.” zei hij en hij loopt paars aan.
“Woord je bang?.” vraagt Mariska aan Droebel. “Wat denk je zelf.”roept Droebel uit.
“Zullen we dan maar gaan duelleren?.” vraagt Mariska. “Wat jij wilt.” zei Droebel onverschillig.
Ze gaat tegen over en elkaar staan dan roept Droebel: “Rictusempra”. En Mariska roept: “Fireblade.”.
De twee spreuken raken elkaar in het midden en er ontstaat rook. “Huh ik zie niks.” roept Droebel.
“Ik wel.”zegt Mariska en ze trapt Droebel onderuit zodat zijn toverstok weg vliegt. “Jij bent Layla.”roept Mariska naar Layla toe.
“Dankje Maris.” zegt Layla. Ze kijkt Schobbejak aan. “Durf je?.”vraagt ze als ze tegen over hem is gaan staan. “Natuurlijk.”antwoordt hij. Ze gaan in positie staan. “We gaan wel op de blote vuist.” Zei Layla.
Schobbejak knikt en rent op haar af maar Layla ontwijkt zijn rechter arm en gooit hem met een soepele zwaai op de grond. “Ik dacht al dat je dat zou gaan doen.” zei ze glimlachend. Ze zet haar voet op Schobbejak’s borst en slaat haar armen over elkaar. Sneep loopt naar Layla toe en kust haar vurig. Dit geeft Schobbejak een kans om zijn stok te pakken en op Layla te richten. Sneep merkt het, trekt zijn stok en zei: “Expeliarmus.” “Waag het nog eens om met Layla te vechten.” zei hij tegen Schobbejak. “Ik ken namelijk een paar leuke spreuken.” fluister Sneep tegen Layla.
“Dat geloof ik graag Severus.” zegt Layla lachend.
Mariska kijkt naar Omber, “nauw die ligt ook gewoon te pitten.”.
“Niet lang meer.” zei Layla die naar loopt Omber en haar door elkaar schud.
Aan de oppertafel buigt Anderling naar Perkamentus en fluistert iets in z’n oor, Perkamentus knikt.
“ Ik begrijp het, Cornelis zouden jij, Rufus en Dorethea misschien willen gaan?.” “De leerlingen komen zo dadelijk en dan willen we rustig kunnen ontbijten.”
“ Natuurlijk Perkamentus” zei Droebel we zullen morgen wel terug komen.”
“Volgende eeuw is beter.”mompelt Mariska.
“Over morgen.”
“Een jaar.” probeert Mariska
“ Vijf dagen dan.”
“Nope.”zei Mariska glunderend
“ Oké jij je zin.” zei Droebel. “ Zeven dagen.”
“ Mmm een week.”
“Oké deal.” zei Droebel opgelucht.
“ Eh meneer Droebel.” zegt Layla. Droebel kijkt haar aan.
“Ja?.”vraagt hij. “Een week is zeven dagen.” Zei Layla
“O verhip.”
Sneep lacht. “Ja belofte maakt schuld en beloftes moeten we na komen.”
“En aan het einde van de week vraag ik weer om uit stel” zei Mariska fluisterend tegen Sneep.
“ Een heel goed idee Mariska.” zei Sneep fluistert terug.
“Weet ik professor, ik zit vol goede ideeën.” Sneep klopt op haar schouder en glimlacht.
“Mogen we weten waar jullie het over hebben?.” vraagt Omber die weer was bij gekomen.
“Nee” zei Mariska botweg.
“Gaat jullie?.” vraagt Layla hoop vol en een grijns.
“Natuurlijk.” zeggen Droebel en Schobbejak in koor en verlaten de grote zaal met Omber op hun hielen. Snel gaan Layla, Mariska en Sneep zitten en niet veel later stroomt de zaal vol.