12. Aan de kant van Zwadderich?

Aan de kant van Zwadderich?


Er was niet zo heel veel plaats meer in het stadion dus zochten de tweeling en ik apart een plaatsje. “Zeg Joan” zei Fred
“ja?”
“alles ok?”
“jaja.”
“zeker?”
“ja verdorie!”
“ok ok”
“hier zijn goede plaatsen.” Zei Fred gespeeld vrolijk.
Een poosje later galmde Leo’s stem door het stadion. “Vandaag, mijn beste medestudenten kijken we naar de wedstrijd tussen Zwadderich en Huffelpuf! eN ja DAAR ZIJN ZE!” een gejuich weergalmde en het stadion. De aanvoerder gaf elkaar de hand en op het fluitsignaal zetten de spelers zich af. “Huffelpuf heeft niet echt zijn beste jaar, ze verloren zelf met nul punten tegen griffoendor, griffoendor onder aanvoering van Joan Dhanes die ook wel van Zwadderich wil winnen, jaja griffoendor…”
“LEO!”
“sorry professor” Ik keek nar Draco die hoog boven het stadion zweefde. “zwadderich aan slurk, voor doel..goede save maatje. Huffelpuf aan slurk…” Na een kwartier was de stand 70-40 voor Zwadderic, huffelpuf deed het dus helemaal niet slecht. “Daar gaat de zoeker van Huffelpuf! Zwadderich er recht achter! Cho ligt nog voor, maar owww mooie draai van dei Malfidus, je zou bijna vergeten wie hij is!”
“LEO!”
“nee werkelijk professor hij lijkt Harry wel, alleen is die.. MALFIDUS heeft de snaai! Het is gepasseerd mensen.” Ik glimlachte en schrok even toen Fred me duwde, maar besefte toen dat we eigenlijk aan de kant van huffelpuf moesten staan. Zwadderich verwelkomde die avond het team alsof ze een aantal draken hadden verslagen met enkel een tandenstoker in de grote zaal. De rest van de zaal was stil en Zwadderich zong vrolijk en luid.
“Zwadderich aan de top,
Verslaat de andere zonder stop
Kom maar op Griffoendor!
En zonder gemor
Bewijs eens dat je vecht als een leeuw
Zoals men je omschrijft de laatste eeuw”

Er was veel vreugde aan de tafel van Zwadderich en vol zelfvertrouwen riep een zwadderaar naar de tafel van Griffoendor. “Zeg Dhanes… “ hij stond op: “al bang?”
“ waarom zou ik?” De zwadderaar keek even dom en nu stond ook ik recht. “je hebt een goede speller, ik heb er zeven! En ze zijn allemaal hier.” Fred en George zette zich ook recht naast me en hun jongere broer en zus, Harry en Ned volgde hun voorbeeld.
“we eindigde met 220punten!” zei een andere Zwadderaar.
“op geluk en een redelijk goede zoeker.” De hele zaal volgde nu met inghouden adem. En omdat mijn hele team rechtstond, stond ok dat van Zwadderich recht. “ik moet zeggen dat ik gevleid ben, Dhanes.”
“Ik wil niet grof doen, Malfidus, maar je met Harry vergelijken was niet bepaald Leo’s briljantste ingeving.”
“haha, je bent heel grappig, Dhanes, maar je hebt een veel te grote mond.”
“moet je horen wie dat zegt!”
“oe steek!”
“die zat!” zeiden enkele griffoendor die zich ook hadden rechtgezet. Redelijk snel stond iedereen van de twee tafels recht. Anderling grep dan ook maar net op tijd in, maar er ontstond spanning tussen de twee afdelingen. Anderling riep een paar mensen het zwijgen op en deed mij en Draco handen geven. Daarna ging iedereen weer naar de leerlingenkamers.
De volgende week was Sneep afwezig. En ik was niet langer de enige die dit raar vond. “hij s anders nooit afwezig” zei Hermelien.
“bang dat je niet genoeg les zal krijgen.”
“Ronald!”
“Mnee ze heeft gelijk” knikte Harry.
“Het is wel in opdracht van Perkamentus.”
“hoe weet je dat?”
“heeft hij me gezegd..”ze keken me alledrie even vebaas aan. “wanneer heeft..”
“maakt niet uit Hermelien, misschien heeft het iets met jeweetwel te maken?”
“niet erg waarschijnlijk..hoewel..” Het hield ons bezig, maar we raakte er niet uit. Toen Sneep de dag erachter nog niet terug was ging ik naar Perkamentus. “Ah juffrouwDhanes, je bent hier voor je leraar toverdranken neem ik aan?”
“uh..wel”
“hij is in orde, meisje, hij komt om de twee dagen hier. Morgen ook, als je me nit gelooft kom je maar langs.”
“ik geloof u wel! Ik..”
“Morge halftien, nu kan je gaan, Joan. Ik ben een oud man en ik kan wat slap gerbuiken.” Hij lachte en ik knikte dan draaide ik me om en ging naar mijn bed. Beneiuwd naar wat de volgende dag zou brengen. Niemand keek op toen ik de leerlingenkamer verliet om negen uur. Perkamentus verwelkomde me en ik mocht gaan zitten. “wacht hier” zei hij en hij stapte in het haard vuur dat groenkleurde en hij verdween. Terwijl ik daar zat vroeg ik me af hoe vaak Harry daar al had gezeten en of hij zich ook altijd zo onzeker had gevoeld. Toen ze teurg kwamen waren ze druk aan het praten, maar Sneep stopte meteen toen hij me zag, hij onderzocht mijn gezicht. Ik was bang en wist dat dat hem zou toelaten om in mijn geheugen te dringen, dus ik sloot zo goed mogelijk mijn gedachten af. Perkamentus had hem duidelijk niet verteld dat ik er was, maar bleef heel rustig.
“Joan hier kwam gisteren naar je vragen en vorige week ook al..;Waarschijnlijk de enige bezorgde student.”
“oh”
“Ze vroeg zich af waar je was..Maar zoals je ziet Joan, is hij in orde, het is geen gevaarlijke, enkel een belangrijke opdracht.” Ik keek van de een naar de ander. “Ik heb mijn punt bewezen, Joan en we moeten nog wat praten.” Ik knikte, maar de verbazing was op mijn gezicht te lezen en die genbuikte Sneep om in mijn geheugen te dringen.
Ik stond aan het lokkal van Sneep een beetje reddeloos, en dan zat Hermelien voor me: “misschien heeft het iets te maken met J…”Ik blokkeerde mijn gedachten en keek hem geschrokken aan. Zijn ogen waren wijd opengespreid: “Jullie kinderen zouden zich niet zo moeten moeien!”
“maar ik..”
“ga naar je afdelingstoren” zei hij met een zekere woede in zijn beangstigende stem. “geen woord, we praten er nog over.” Vervolge hij. Ik knikte nogmaals en verliet de kamer. “Severus?” horde ik Perkamentus vragen, maar ik liep zo snel ik kon weg, recht naar mijn bed. Ik was bang voor een volgende confrontatie, maar ook de twee daaropvolgende weken was Sneep er niet. Iedereen had he gemerkt, mar niemand had erom gegeven. We hadden gen vervanger en niemand gaf erom dat die lessen wegvielen. Toen hij de week van de Zwadderich-Griffoendor finale eindelijk terug was, vermelde hij niks over dat we nog moesten praten, dus liet ik het voor wat het was. De laatste maands trainde noch Huffeluf, noch Ravenklauw nog. Ze hadden hun trainingen aan Zwadderich of Griffoendor gegeven. Zodat we bijna elke dag konde trainen. De spanning die er in het hele gebouw de hele maand geweest was, bereikte nu een hoogtepunt. De meeste leerlingen waren op Griffoendors hand, maar Zwadderichs arrogantie telde voor drie. Ruzie’s en geschreeuw in de gangen werden elke dag erger. De trainingen waren zwaar, maar leuk. In et school gebouw daarentgen was het een oorlog. Alsof er rellen waren, moest je goed opletten bij elke stap die je zette. Fred en George genoten van de kans om zoveel mensen te grazen te nemen, maar de zwadderaars waren gemeen en hard. Je had geen kalender of klok nodig om te weten dat het weekend er aan kwam, want mogelijk steeg de spanning nog meer. Griffoendor tegen Zwadderich en ik als aanvoerder was dan nog wel verliefd op een van de gemeenste Zwadderaars, die ook aanvoerder was. Vrijdagvoormidag werden de lessen afgelast omdat een groot deel van de school onder aaanval lag van modder en kleine groene bijtende diertjes. Ik wist die daaracher zat, maar gaf er niet om. “Welke slimmerik zet Zwadderich en griffoendor nu samen op het uiterst laatste uur van de week?” ik lachte het was inderdaad niet zo’n beste combinatie voor een match. “succes morgen” zei ik op het einde van de les.
“ja we zullen het nodig hebben, maar kom, jij ook” ik knipoogde en verliet het lokaal.
De volgende morgen was de school een echte hel. Sommige eerstejaars durfden niet naar de grote zaal, maar velen ingen wel en aten niet. Het was een geschreeuw van jewelste.
Aan de ene kant klonk Zwadderich luid:

“Zwadderich aan de top,
Verslaat de andere zonder stop
Kom maar op Griffoendor!
En zonder gemor
Bewijs eens dat je vecht als een leeuw
Zoals men je omschrijft de laatste eeuw”

In de gangen riepen verscheidene zwadderaars andere varianten:
“Griffoendor schreeuwt als een leeuw,
Maar vlucht dan snel als een meeuw.”

Wat ook gezongen werd was een redelijk zwakke variant op het lied van Griffoendor:

“Dhanes onze kleine heldin
Ze maakte huffelpuff helemaal in
Ze won een overwinning, twee maal
Maar wij zijn een heel ander verhaal!
Ze trainde griffoendor heel hard
Maar het is zwadderich dat volhard
Dhanes is onze kleine kampioen,
Van haar verliezen voor geen tienmilioen!
Ja houd je nu maar al klaar
Voor de almachtig zwadderaar

Maar ook griffoendor zong in de grote zaal en de gangen.
“Dhanes is onze kleine heldin
Ze maakte huffelpuf helemaal in
Ze schonk ons zeer veel vreugde
En Ravenklauw vond dat ze niet deugde
O wat hebben ze getraind
Ze stonden allen strak gelijnd
Dhanes is een echte kampioen
We geven haar niet weg voor tien miljoen
.Ze maakte ons team veel beter en fitter
Ze is zeker geen gewone babysitter!
We branden geen kaars
Voor de zwadderaars
Ze krijgt ze allemaal paars
Bied ze eten en drank
Ja ze ligt op onze bovenste plank!”

Maar er ware nook kortere kreten:
“ we gaan winnen
We gaan zingen
En we worden zo blij
Zwadderich is voor ons geen partij”

En naar de zwadderaars riepen steeds meer mensen:
“Lopen maar, zwadderaar!”
Of
“sissend als een slang,
Maar als een haas, zo bang!”

Ik was opgewonden, maar overwoog een paar uur voor de match da ik gewoon niet meedeed. Een tijdje later ging ik toch naar de leerlingenkamer en stapte er biten, gevolgd door mijn team en daarachter heel griffoendor. De zenwen gierden door mijn lijf, maae ik voelde me sterk onder het luide gejuich van Griffoendor, dat nu ook een paar huffelpufferes en ravenklauwers bevatte, zoals luna en cho. Achter me klonk overweldigend luid:

“Dhanes is onze kleine heldin
Ze maakte huffelpuf helemaal in
Ze schonk ons zeer veel vreugde
En huffelpuf vond dat ze niet deugde
O wat hebben ze getraind
Ze stonden allen strak gelijnd
Dhanes is een echte kampioen
We geven haar niet weg voor tien miljoen
.Ze maakte ons team veel beter en fitter
Ze is zeker geen gewone babysitter!
We branden geen kaars
Voor de zwadderaars
Ze krijgt ze allemaal paars
Bied ze eten en drank
Ja ze ligt op onze bovenste plank!”

Terwijl wij ons naar de kleedkamers begaven, vulde het stadion zich. “ok jongens, dit is het spel waar we allemaal op gewacht hebben.” Ik sloeg er redelijk goed in om mijn stem rustig te houden.
“Ja en blijkbaar geldt het zelfde voor de hele school!” merkte George op.
“Ja maar we winnen, toch Joan?” zei Ned, “Je hebt het belooft.”
“Ja, maar ik ben niet de enige daarbuiten, als we spelen zoals we dat anders doen, ben ik er zeker van dat we winnen. Ok ik heb de rangen vervolledig en hier is hoe het zit. Zwadderich heeft vijhonderd punten en wij slechts vierhonderdtachtig. Dus Harry, we hebben die twintig punten nodig” Harry knikte.
“goed, kom op” ik draaide me op en liep enkel seconden later het veld op, waarbij ik zweerdde dat ik er een gehoorprobleem aan zou overhouden. Ik zchudde handen met Draco: “succes”
Hij grijnsde “jij ook”
“Kijk eens wat een spanning! Dit is DE match, mensen!” schreeuwde Leo.
Ik had moeite om he fluitsignaal te horen, maar in de lucht was dat probleem van de baan, we hoefden elkaar niet te horen om samen te spelen, de zwadderaars daarentegen probeerden tevergeefs te communiceren. We scoorden drie keer voor Zwadderich zelf maar de bal aanraakte. Maar dan kon het toch een beetje terugkomen, na een half uur was het 120-60 voor Griffoendor. “Malfidus duikt!” riep Leo: “dat is lang geleden dat hij de snaai eerst ziet!”
“niet laten afleiden, blijf spelen” riep ik. “Wie de snaai pakt wint het spel, ow Ginny scoord 130-60..” de rest van zijn verhaal was maar met stukken verstaan baar door het geschreeuw, maar dan regelde hij het volume van zijn megafoon wat bij. “Harry komt stilletjes dichter, verdikke waarom toont die rotzak nu pas dat hij kan vliegen? Ow! Harry blijft de beter! Hij trekt beter op, maar Malfidus is niet veel kwijt…er wordt daar wat geduwd en ze vallen allebei! Wie heeft de snaai?!” het stond 170-60. De spaaning was te snijden tot een van de figuren op de grond zijn hand op stak met de snaai erin: “HET IS HARRY! GRIFFOENDOR WINT!” Het gejuich was enorm. Het hele team vloog rond Harry en heel griffoendor vloog rond het team, zelf Leo raakte redelijk snel bij ons.De rest van deavond, nacht, morgen, weekend was een groot feest voor Griffoendor. Draco had me zonder moeite gefeliciteerd, meer Sneep sprak niet tegen me in de twee daarop volgende weken.Na die twee weken kondigde Perkamentus aan dat hij een mededeling had. ’s Avonds zat de hele school dus in de grote zaal.”Zoals jullie waarschijnlijk wel allemaal al gemerkt hebben, hebben we dit jaar een zeer goed zwerkbalteam. Het griffoendorteam, onder leiding van Joan Dhanes haald niet minder dan zevenhonderd punte en kreeg er niet meer dan zeventig tegen. Ik heb besloten en reeds met hen overlegd dat ze goed genoeg zijn voor het WKJunior”over de hele zaal begonnen mensen te mompelen en ontstond geroezemoes. Perkamentus wachtte rustig tot hij verder kon gaan.dit zijn natuurlijk meer dan drie matchen per team en de preselecties vallen tijdens de examens. Nu, omdat ik wil dat elke leerling telkens meesupportert gaan we de examens vervroegen. Ook in de vakantie word gespeeld, maar dat wordt nog geregeld. Dan heb enkel nog een lastige klus voor Joan.” Hij keek naar me en de hele zaal volgde zijn blik. En keken ok weer terug naar hem tpen hij vervolgde: “We hebben een volledig reserveteam nodig dit hoeven niet allemaal griffoendors te zijn liefst niet zels! Al een idee hoe je dat wil doen,Joan?” ik zuchtte enstond op, de hele zaal staardde me aan en ik schrok er zelf van dat mijn stem rustig en ontspannen klonk. “Ik zal een soort vanaudities houden, iedereen die een bezem heeft en geen laastejaars is mag zich aanmelden. Ik zam elke avond van acht tot tien audities houden op het veld. Dit worden niet mij beslissingen, maar die van het hele griffoendorteam. Het is wel degelijk de bedoeling om de school en niet enkel griffoendor te vertegenwoordigen. Deze week zullen we jagers zoeken.” Ik knikte naar het schoolhoofd en ging zitten.
“heel goed, Joan, dus iedereen met bezem en geen laatste jaar, naar het veld om acht uur.”
“ik wed dat de zwadderaars toch te trots zijn omdoor ons geëvalueerd te worden.” Zei Ron.
“daar zou ik zo zeker niet van zijn.” Antwoorde Ginny.
De volgende dag stond zowat de halve school op het plein, een regelrechte ramp, sommigen hadden een bezem maar hadden hem nooit aangeraakt. Na twee weken hard werken en veel discucieren hadden we een huffelpuff en twee ravenklauwjagers, die beter speelde dan degene van het afdelingteam. Perkamentus kondigde dit aan en ik kondigde de audities voor de drijvers aan. Dus we vonden ons twee sterke drijvers waar nog wel werk een was. Een griffoendor en nog een ravenklauw. Na twee dagen audities blaasde ik de andere audities voor wachter af “srry jongens, maar dir is hem!” zei ik. Een huffelpuffer die strafwerk had tijdens de selectie van het team. Dan was enkel nog de positie van zoeker en die had ik bwust tot de laatste gehouden. Er waren slechts twintig kandidaten waarvan er tien voor elke positie meededen en voor geen ene deugde. Dan waren er vijf die niet degenlijk een bezem konde vasthouden, twee griffoendors, de zoeker van ravenklauw, cho en Draco. Ik bedankte hun alle vijf en vertelde hen dat ze net als de andere het nieuws te horen zouden krijgen in de grote zaal. Die avind discusieerden we lang.
“Al was Malfidus, de laatste kandidaat op aarde, dan nog niet” zei Harry
“nou ik wil hem er ook niet in.” Zei Ron.
“ we zoeken het beste team, jongens, niet de beste vrienden” zei Ginny
“Ja maar Malfidus is bereid Harry te vergiftigen om zelf te kunnen spelen” zei George.
“hij is de beste, veruit beter dan de andere” zei Fred.
“het is een rotzak, maar aleen durft hij niks zeker niet al Joan haar moeit!”
“het verbaasd me dat hij zichzel kandidaat stel” zei Ron.
“Cho is een goede zoeker” zei Harry
“beter dan Malfidus?”vroeg Fred.
“ze komt zelf niet in de buurt” antwoordde Ginny.
“Sinds wanneer mogen jullie hem zo?”
“genoeg!” stopte ik de discussie. “We zoeken het beste team en hij is de beste zoeker, daar over zijn we het eens?” iedereen knikte, niet bepaald enthuosiast, maar ze gaven het toe. “goed dan is het Malfidus”besloot ik. Het team begon te protesteren. “zwijg nu eens! Hij is er bij, misdraagt hij zich dan ligt hij eruit. Voila jullie gedragen zich als een stel kinderen! Ik werk samen met hem in de klas, Ned en ik heb dit al tegen Harry en Ron gezegd, maar dan valt hij best mee.” Iedereen staardde me zowat aan. Ned wou iets maar ik stopte hem. “Hij kan een goeie kerel zijn, maar hij moet ook de kans daartoe krijgen, ik ben moe en heb geen zin in een discussie die ons nergens toe leid, de beste spellers w ser gezegd. Ik ga slapen. Ik ik ging naar bed, het team verbijsterd achterlatend. De volgende dag stond ik bij Perkamentus voor de grote zaal. “Heb je een zoeker gevonden?” ik knikte “Draco Malfidus” zei ik. De hele school leek verbijsterd. Drac schudde Perkamentus’ en mijn hand. “dat was vast niet makkelijk” vroeg Perkamentus. “nee maar hij was de beste” antwoordde ik. “bedankt lachte hij. Ik zag dat hij wist precies hoe moeilijk het geweest was. “oh eum, Joan professor Sneep wil je graag in zijn bureau spreken om zes uur.”
“oh..waw..juist..” dan knikte Perkamentus naar de zaal “training?”
“ow ja” en ik vervieg mijn stem als ik de zaal toesprak. “de eerste training morgen om half zeven. Als je het niet haalt, laat het me weten. En anders, tot morgen!”
Door de opgewondenheid en vermoedheid vergat ik de afspraak met Snee volledig en daar voelde ik me zeer slecht bij. Bij het vondmaal at ik nauwlijks “je doet het vat fantastich, eet nu” zei Hermeilien een beetje bazig.
“jaja” zei ik en at toch nog twee happen. Een beetje later probeerde ik huiswerk te maken maar ik kon me niet concentreren. Hermelien kopieerde dat van haar en gaf het me met een glimlach: “oh Hermelien”
“Waarom doe je dat nooit voor ons?”
“omdat, Ron jullie het vragen en geen reden hebben en zij het niet vraag en wel reden heeft.”
“vrouwen”
“niet proberen begrijpen Ron” zei Harry terwijl hij zijn vriend op de rug klopte.

Ik ging mijn gerief halen en Hermelien volgde me. “is alles goed?” vroeg ze
“ja alles is toppie”
“is er iets wat je niet zgt, Joan?”
“wat? Hoe bdoel je?”
“je hebt zo’n zenuwen.”
“Jezus Hermelien heb je enig idee wat voor een druk dit met zich meebrengt?”
“Nou nee, maar ik dacht dat jij nu net zo goed was hiervoor.” Ik wou antwoordden, maat Ginny b-kwam net binnen, ze zag mijn gezicht en vroeg: “scheelt er wat?”
“begin je ook al?”
“nee ik bedoel gewoon, het lijkt alsof ik iets onderbrak.”
“eigenlijk deed ja dat inderdaad.” Ze kreeg me vragend aan.
“Ik vind het raar dat Joan zo vatbaar is voor stress in deze positie, ze is anders zo..”
“wat? Hermelien, meen je dat nu?” vroeg Ginny gemeend verbaad.
“Ja maar dat moet je in context zien, je hebt haar nog niet bezig gezien in de klas of tegen leerkrachten, ze..”
“Hermelien, ze is mijn aanvoeder ik weetals een van de beste hoe ze is, maar school aanvoerder zijn dat wil zeggen dat je verantwoordelijk bent voor de zwerkbal van de hele school en iedereen onderlinge competitie moet doen vergeten, iedereen is enhuosiast en gaat er iets fout, gaat men altijd naar de aanvoerder voor de kleinste fouten die hij gemaakt heeft! Bovendien kijkt de hele school haar waarschijnlijk op haar vingers…”
“ok ik snap het al”
“Maar je hebt gelijk Hermelien, er is iets wat ik je nog moet vertellen, dat Gnny al weet.” De beide meisjes keken me verbaasd aan. “maar nu moeten we ons haasten” vervolgde ik tegen Ginny. We liepen naar de grote zaal waar al een aantal mensen wachtte.
“Is iedereen er?”
“ik denk het”
“even overlopen wachters, ja, jagers, één,twee, drie, vier..ok drijvers? Twee drie, zoekers. Harry..Waar is Malfidus?” Er werd wat gemompeld.
“ok” zei ik, “ga maar alvast ik wacht twee minute.” Als de anderen buiten waren begon ik richting de zwadderichleerlingenkamer te lopen, hopend dat ik hem onderwer zou tegen komen, dit was helaas niet het geval. Toen ik er aan kwam, kwam er net een zwadderaar buiten. Ik ging naar hem toe en hij keek me vuil aan: “wat moe jij hier?”
“zou je even terug binnen kunnen gaan en Malfidus halen?”
“neen, ik ben geen postuil hoor”
“Hij heeft vijf minuten, ander ligt hij en daarmee de enige zwadderaar er uit.”
“teef” brieste hij en hij liep terug naar de leerlingenkamer. “Malfidus? Ah daar Die meid van een Dhanes is hier, het is training.”
“..”
“Neen jongen dat doe je niet, vort!” hij kwam terug naar buiten en mompelde “hij komt”
Ik knikte “dank u” hij brieste nogmaal en liep dan door. Draco kwam nu ook uit de leerlingenkamer. “Wou je je al terugtrekken?”
“helemaal niet!” Toen we wat later met veertien speller op het plein stonden zat de helft van het stadion vol toeschouwerd. “fantastisch” zuchtte ik. Fred begon hierop naar de toeschouwers te schreeuwen. George vergezelde hem in het roepen en wijzen en een paar minuten later zaten enkel Leo en Hermelien er nog.
“Bedankt jongens” ze lachtten en trokken daarbij hun schouders op.
“goed eerst moet het reserve team wat op niveau komen en dan maken we het zwaarder.”
“zwaarder? Nog! Zalig!” Ik moest lichen bij het zien van de reservespelers hun gezichten toen mijn team dolethousiast reageerde. Zo’n grote groep trainen bleek niet makkelijk, maar wel leuk we hadden nu eigenlijk vaak wedstrijdjes waarbij de drijvers tegen de jagers speelde en de zoekers beukers waren. Stilletjes aan kwam het nieuwe team dichterbij elkaar en bij het oude. Behalve Malfidus, die niemand mocht.
Ik horde de volgende weeken niks van Sneep en dacht er eigenlijk nog weinig aan. Tot op een dag hij op het einde van de les plots zei: “Dhanes heb je deze avond even tijd?” ik knikte en verliet dan het lokaal. Hij had nog steeds de vreemde blik, maar hij visualiseerde me niet meer zo. Die avond ging ik terugHij vertelde me dat we het aan het rechte eind hadden als we aan Voldemort dachten, maar hij wou niet dat ik er met over praatte, pas als ik kon bewijzen dat ik dat niet zou doe, mocht ik meer weten. Toen hij dat zei glimlachte hij even, wat me deed huiveren. Ik verzekerde hem dat ik het voor mezelf zou houden en ging recht naar bed.
De volgende morgen aan de ontbijttafel dacht ik er aan en ik bedacht dat ik wéér maar iets verzweeg voor mijn vrienden. Ginny en Fred wisten dan wel al van Draco, maar dat was niet omdat ik dat gewild had. Ik voelde me er slechter bij dan ooit, dus als de tweeling, Leo en ik onder de boom zaten die middag, vroeg ik ze: “Jongens?”
“jo?”
“hmm?”
“mag ik jullie iets vertellen?”
“uh..ja hoor.”
“Het is euhm…nogal..ingewikkeld…Nu ja moeilijk..enzo.”
“ok..” zei George langzaam en ik zag freds ogen van George naar Leo flitsen.
“ik wil jullie dit al een tijdje vertellen, maar het is niet bepaald makkelijk. Ik heb dan ook geprobeerd om dit nuja tegen te gaan, maar dat bleek mogelijk nog moeilijker, althans zo leek het toen, nu ben ik daar plots niet meer zo zeker van..” ik zuchtte even en vervolgde dan.
“ik moet het jullie wel vertellen, want jullie hebben, als mijn beste vrienden het recht om het te weten, maar het valt me zwaar..” ik keek even op naar Fred “het spijt me..ik had dit eerder moeten doen..Ik hoop dat jullie me hier niet voor gaan haten, maar…Ik vrees dat ik verliefd geworden ben op iemand die zowat de foute persoon is..”
George schrok keek me even aan en zei dan: “nee..dat meen je niet..Ik had al mijn vermoedens dat daar iets niet juist zat..Ik had het niet van je verwacht, maar het zal vast overgaan” stelde hij me gerust.
“Ik ben ban van niet, George..”
“Wat nu? Denk je dat hij ook van jou houd?”
“dat weet ik”
“Kom! Hebben we het hier over dezelfde person?! Die kerel kan niet van iemand houden!”
“ik weet niet over wie jullie het hebben, maar ik kan niet volgen..” kwam Leo tussen. Hem even negerend reageerde terug op George. “is dat nu zo raar? Hij is ook mens hoor!’
“Nee Joan, die jongen kent geen liefde, zeker niet voor jou!”
“zeker niet voor mij?” reageerde ik beledigd “waarom is dat dan wel?”
“over wie hebben we het?” vroeg Leo nog eens.
“Omdat je een griffoendor bent! Leo, ben je nu echt achterlijk?”
“en dan?!”
“nee!”
“Zijn jullie..samen?” ik keek hem aan slikte even, waarmee George genoeg wist, zijn blik veranderde in iets onmenselijk, ten minste voor hem was dit zo. Tranen begonnen over mijn wangen rollen als zijn woede steeds duidelijker werd. Fred gooide zijn arm rond me: “stil, maar Het vergt moed om zoiets te zeggen, meid.”
“Jij wist dit?” reageerde Geogre, zijn broer beter kennende dan wie ook. Fred knikte, “ja en ik heb hen al samen gezien, ik heb gezien hoe ze uit elkaar probeerden gaan en dat doet mij vaststellen dat ik als haar vriend haar keuzes zal aanvaarden.” George keek zijn broer ongelovig aan en voelde me nog slechter terwijl ik besefte dat ik nu tussen de broers instond.
“ok misschien ben ik dan achterlijk, over wie gaat het nu?”
“Malfidus” spuwde George en dan liep hij naar het kasteel. Leo keek mij en Fred even ongelovig aan, schudde met zijn hoofd en liep dan achter George aan. “het spijt me zo!” zei ik tegen Fred. “Jij en George..”
“Ze draaien wel bij, je zal wel zien.”
“Dit maakt me enkel banger voor Harry, Ron en Hermelien..”
“inderdaad”. ’s middags gingen Fred en ik samen naar de grote zaal waar nog niemand waas. Tien minuten later kwamen Leo en George binen, tot mijn verbazing deed die eerste als of er niks gebeurd was en zei hij vrolijk gedag. George daarentegen keek me nog niet aan. De de rest van de dag verliep net zo, Leo die normaal deed en George die zowel mij als Fred negeerde. Hij leek wel…teleurgesteld in me. Die avond was het training en ik maakte ze extra zwaar. In de kleedkamers ruimde Draco en ik zoals altijd alles traag op, maar tot mijn schrik zag ik dat George en daarmee ook Fred dat deden. Toen enkel wij vieren er nog binnen waren, begon George: “wel, wel, is het niet onze vriend van Zwadderisch.” Draco keek hem aan, hem traag rechtzettend, voelend dat er iet niet goed was. “George?” zei Fred zacht.
“De enige die nog geen vriendjes heft binnen het team..of is dat gewoon een maskertje? Heb je je zinnen op wat anders dan vriendschap gezet?” met elk woord dat hij zei, kwam hij een stap dichter bij Draco.
“George?” zei ik nu ook. Maar hij negeerde me en het bleef evn stil in de kamer. Draco wist niet goed wat hij moest doen en en wou net iets zeggen als George op hem afstormde en hem in enkele seconden tijd tegen de muur hing. Draco was groot en sterk maar niks vergeleken met George. Dracoo hing tegen de muur en George hield hem daar door zijn linkeronderarm tegen Draco’s keel te duwen en zijn gezicht in paar een centimeter van dat van Draco.
“Ik mag jou niet” gromde hij “En als je haar ooit kwetst, dan zal ik reden heben om je te komen zoeken, kerel. En dan zal ik je vinden en dan trek ik je armen van jij lef, breek ik je benen, knip ik al je tenen af, dwing je een rondje te lopen, steek ik je ogen uit,scheer ik je haar af om dan uiteindelijk je nek te breken! Snap je dat, man? Snap het maar goed, dat je haar maar geen haar krentk, jongen want geloof me..ik doe het!” zijn stem was zo dreigend en eng, dat ikzelf bang werd. Hij liet Draco los en draaide zich naar mij: “ik houd niet van je smaak, Joan, maar als het echt is wat je wil, is het zo”
“oh George..ik..ik dacht dat je kwaad op me was!”
“kwaad? Nee…gewoon…geschrokken.” Ik sloeg mijn armen rond hem “bedankt George!” en dan keek ik naar Draco, die over zijn keel wreef. “uhm…Ik heb het hem verteld…”
“ow meen je het?” vroeg hij sarcastisch. George verstijfde maar Fred lachte en sloeg op George schouder, “dat is een grapje, man..Weet je wel? Je hebt he zonet bijna..” ik luisterde niet meer en liep naar Draco “gaat het wel?”
“nu wel” antwoordde die. “Je hebt wel beschermende vrienden, ik ben nog nooit zoveel bedreigd geweest!” George keek onmiddellijk naar Fred die zijn schouder ophaalde, maar lachte. George stampte hem op schouder terwijl hij ook in de lach schoot.
“En de moeilijkste moeten nog komen.”
“ik ben vriendelijker tegen Potter en Wemel, met de training enzo. maarja Griffel zie ik niet echt..”
“we komen er wel” zei ik en ik kuste hem omdat te bevestigen.