9. De vakantiedagn

De vakantiedagen

Zo verliepen ook de twee volgende weken. De derde week wenste ik Draco geluk in zijn aankomende match tegen Ravenklauw. Zwadderich won met 280-110 dus Ravenklauw had goed stand gehouden voor Draco de snaai had gevangen. Ik was blij voor hem en had het extreme moeilijk om dat niet te uiten tijdens de match.

De week daarna was het Donderdag onze laatste dag met nablijven. Ik was vrij opgewonden die morgen , het was onze laatste keer, nu zou er toch iets moeten beslistworden. Maar Sneep besloot uitgerekend toen voor die ene keer in zijn leven vriendelijk te doen: “Jullie hebben jullie de laatste tijd goed gedragen, jullie hoeven vanavond niet te komen.” Dan kon er zelf een klein lachje af…Draco en ik hadden het moeilijk om dankbaar en gelukkig te lijken, iedereen bleek ons toch te geloven, behalve Hermelien dan misschien. Ik was al bijna vergeten dat het de week daarop vakantie was, Sneep herinnerde er ons ook nog eens aan..
Ik ging op school blijven want mijn vader was niet thuis. Harry ging mee met Ron naar het Nest alsook Fred, George en Ginny natuurlijk. Hermelien gin op vakantie, alsook Leo. Fred en George zeiden dat ik ook naar het Nest mocht komen, maar mevrouw Wemel had al zoveel volk dat ik me ongemakkelijk gevoeld zou hebben. Fred en George stelden voor om de eerste week bij me te blijven, ik zou voor nieuwjaar naar hen komen en de laatste week zou ik alleen terugkomen.Dan had ik niet constant alleen gezeten en was ik een paar dage van school. De les Toverdranken zat er op en Sneep kondige aan dat we na de vakantie weer in paren zouden werken. “Sommige zullen dezelfde zijn andere niet” Ik nam mijn spullen bij elkaar en toen ik net klaar was viel er een briefje op mijn bank.:

Ben je op school in de vakantie?
Draco


Ik draaide me om en zag dat Draco me subtiel aankeek ik knikte net zo subtiel en deed da verder. De dag daarna was de laatste dag voor de vakantie dus wenste ik op het eind van de zwerkbaltraining iedereen een goede vakantie. De volgende morgen was meer dan de helft van de leerlingen al weg en meerdere zouden nog volgen. Iedereen kon aan een grote tafel en ik zag dat er maar een paar Zwadderaars meer waren, waarvan ik alleen Draco kende. Draco kende klaarblijkelijk zelf de andere zwadderaars ook niet, hij zat alleen aan de tafel. “Moet je Malfidus zien!” Grijnzde George.
“Nu istie zo stoer niet meer he?” lachtte ook Fred Ze keken elkaar aan en keken dan naar mij:” Wat is er?”
“Ik vind het een beetje zielig”
“wat?” Ze keken mij ongelovig en niet-begrijpend aan.
“jaja ik weet het, maar keek dan toch.”
“Wij stoppen voor, dat hebben we nooit gedaan, zeker niet voor Malfidus. En dat gaan we ook nu niet doen.”
“best hoor” We liepen naar de tafel die al vol zat waardoor we gedwongen werden om naast Draco te gaan zitten. Door mijn reactie wouden Fred en George tussen mij en Draco in zitten, maar door mijn blik lieten ze me toch naast hem zitten. “Goedemorgen, Malfidus” zei ik, hij keek me van boven tot onder even aan. “morgen” zei hij en hij gaf me het brood door. De tweeling keek me vol afkeer aan. Ook Perkamentus keek me aan maar niet vol afkeer, eerder tevreden.
Na het ontbijt verlieten mijn vrienden mijn zijde geen minuut. Ik voelde medelijden voor Draco, hij bleef om bij mij te kunnen zijn maar in de plaats daarvan zwierf hij nu alleen rond. Twee dagen later kregen Fred en George echter een uil. Ze moeste naar huis, een tante was ziek geworden en ze moesten haar bezoeken. Ze vonden het helemaal niet leuk, vloekten en bedachtten smoesjes, maar ik overhaalde ze om toch te gaan. Ze vertrokken ’s avonds en dus moest ik ’s morgens alleen naar de ontbijttafel. Toen ik daar aankwam viel me op dat er veel leerlingen die avond vertrokken waren. Ik schrok om te zien dat er slechts drie eerstejaartjes van ravenklauw en een tweedejaars van Huffelpuf naast de leerkrachten zaten. “Waar is iedereen..professor?” Perkamentus glimlachtte: “De meeste vertrokken gisteren naar huis”
“goedemorgen” klonk een bekende stem achter me: “goedemorgen Malfidus.” Na het eten bleef iedereen zitten.
“Wel, ik heb het nog nooit meegemaakt dat we slecht zes leerlingen op school hebben.” Zei Perkamentus.
“Ja en de oudsten zijn de enige van hun hele afdeling.” Vulde Anderling aan. “Jullie kunnen het maar beter met elkaar vinden, je hebt alleen elkaar.”
“Dat zal het grootste probleem wel niet zijn denk ik” Zei Perkamentus. “Misschien is het een idee om zolang ze maar met zes zijn, ze in een huis te steken?Anders zit de helft afgezonderd in hun eigen leerlingenkamer.”
“Dat is niet zo’n slecht idee” Zei Anderling. Perkamentus lachte: “Joan, Draco en Helen, haal jullie spullen, jullie worden even Ravenklauwers. En dus verhuisde we. Twee van de Ravenklauwse meisje deelden een kamer, ravenklauwse jongen en de jongen van huffelpuf deelden een kamer en Draco en ik hadden elk een eigen kamer. Ik had geen zin om bij de eerstejaars te liggen die waarschijnlijk toch alleen bang waren dat ik ze zo op eten. We zaten vaak met twee alleen in de leerlingenkamer van Ravenklauw. Ik leerde Draco beter kennen en hij mij. Het was verkeerd, maar daardoor mocht ik hem meer en meer. Hij was eigenlijk gevoelig, grappig, sterk en knap. We praatten meer en meer over onze privélevens en daar bij zat ik meestal op zijn schoot in een blauwe fauteuil. Hij steek dan door mijn haar en kuste mijn voorhoofd. Ik hield van hem en ik kon er niks aan doen. Twee dagen later kreeg ik een brief.:

Liefste Joan
Het spijt ons echt heel erg, maar onze tante is wel degelijk ziek en we kunnen niet meer terug komen en ja moet begrijpen dat dit niet makkelijk voor ons is maar ik denk niet dat je met Nieuwjaar hierheen zal kunnen komen..Het spijt ons zooo erg! Maar het ziet ernaar uit dat je de hele vakantie alleen zult zitten. We zin je in minder dan twee weken!
Groetjes xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx Fred & George

Ik vond het ergens jammer, aan de andere kant had ik nu meer tijd met Draco. Die avond was er niemand in de leerlingenkamer en ik besloot, na hem nog eens te lezen hun brief te beantwoorden. Ik had juis ‘Liefste Fred & George’ geschreven toen Draco binnenkwam. “hi”
“hi”
“Waarom ben je nog op?”
“ik beantwoord een letter.”
“oh jah ok, Ik ga naar bed.” Hij gaf me een goedenachtskus en ging naar boven. Ik lachtte en schreef verder.

Liefste Fred & George
Het spijt me van jullie tante, ,trek je alstublieft niet te veel van mij aan! Ik heb best al erger gehad. Jullie tante is trouwens veel belangrijker. Amuseer jullie en ik zie jullie als school terug begint!!!

Liefs XXXXXXXXXXXXXXJoan

Ik zocht een schooluil en zodra ik hem verstuurd had keerde ik terug naar de leerlingenkamer. Daar ging ik in de zetel zitten en liet mijn gedachten varen. Dit was niet goed…
“wat is er?” Ik schrok van Draco’s stem die door de lage stilte brak. “Wel ..ik dacht eigenlijk aan ons..” Zijn gezicht betrok”
“ah..uh”
“Ik dacht aan hoe gelukkig ik ben als ik bij je ben.”
“Maar je kon niet slapen..”
“je was hier niet” we glimlachten, hij kwam bij me in de zetel zitten. Met zijn arm rond mijn schouder zat ik ik op zijn schoot.
“ik hou van je” zei hij
“ik ook hou van je” ik kuste hem en legde mijn hoofd op zijn schouder.

De volgende ochtend werd ik langzaam wakker en voelde mijn hoofd op en neer gaan. Langzaam maar zeker herinnerde ik me hoe ik een paar uur eerder in slap was gevallen in Draco’s armen. Ik was wakker maar had nog geen zin om mijn ogen te openen dus verschoof ik mijn hoofd wat en bleef zo nog wat liggen even later opende ik mijn ogen een beetje; Het was al vrij ligt en ik draaide mijn hoofd zodat ik naar Draco’s gezicht kon kijken. Hij opende zijn ogen en lachtte. “goedemorgen” fluisterde hij.
“goedemorgen”
“wil je naar het ontbijt gaan?”
“uhu” Ik wou niet maar dwong mezelf om rechtop te gaan zitten. “hoe laat zou het zijn” vroeg hij terwijl hij zijn arm boven zijn hoofd uitrekte en die dan terug op mijn been legde.
“Ik weet het niet, maar we zijn laat in slap gevallen en ik heb goed geslapen.”
“ik ook” lachtte hij en we gingen naar de eetzaal. Ten we daar binnenkwamen keken de vier jongere studenten bang op, Sneep keek door zijn zwarte gordijnen van haar naar Draco, Perkamentus en Anderling stopte een gesprek, Zwamdrift’s ogen warden nog wijder en ze begon tegen zichzelf te mompelen. De andere professors gaven ons gewoon een snelle blik en een “morgen”. Iedereen leek verast door het feit dat we samen naar beneden kwamen, behalve Perkamentus, maar die was bijna nooit verast, Anderling, waarover je hetzelfde kon zeggen, Sneep en de vier leerlingen die onmogelijk naast ons konden gekeken hebben. Ik vermoedde dat ze het aan Perkamentus hadden verteld endie had het dan p zijn beurt warschijnlijk aan Anderling en Sneep verteld. Na het ontbijt verwachtten we geroepen zouden worden, maar dat was niet het geval en dus trokken we weer naar de leerlingenkamer. Op een gegeven moment kwam het hoofd van Zwadderich binnen (ik kon net op tijd van Draco’s schoot springen) en kondigde aan dat Perkamentus ons wou spreken.
“We weten wel over wat dit zal gaan of niet soms?” vroeg ik hem.
“ja, dat zal dan wel” Voor de rest zwegen we tot we in de grote zaal waren. “professor” groette ik Perkamentus en naast me knikte Draco. Ik wist dat hij wat bang was, maar hij verborg het wonderbaarlijk goed. “Kom, we gaan even naar mijn bureau, we hebben wat te bespreken.” Draco werd daar enkel banger van en tegen de tijd dat we er waren en Sneep en Anderling ook nog eens op ons stonden te wachten, kon Draco zijn angst bijna niet meer verbergen. “Ga zitten” zei Perkamentus vrolijk en hij ging zelf ook zitten. Nu we allemaal zaten werd ik ok wat bang. Ze wisten het, binnekort zouden ook Hermelien en Fred en George en de anderen het weten! Ohh wat had ik gedaan!
“Deze ochtend” begon het schoolhoofd rustig. “Kwamen vier leerlingen, de overige uiteraard, met voor hen schokkende nieuws. Ik weet niet of het waar is en dat is natuurlijk waarom je afdelingshoofden en ik het jullie besloten te vragen.” Hij pauzeerde even, maar ik bleef hem gewoon aankijken en naast me probeerde Draco zo kalm mogelijk te blijven. Dan vervolgde hij: “ De jonge studenten waren geshockeerd, ze hadden naar eigen zeggen iets extreem onverwachts gezien. Een griffoendor, een van meest beangstigende omdat ze altijd vriendelijk sociaal en mooi is en toch zeer veel gezag uitstraalt, en een Zwaderaar voor wie ze reden genoeg hadden om bang voor te zien, bleken elkaar beter te mogen dan iedereen zo zou verwachten. Is het mogelijk dat deze twee personen jullie zijn? Of anders gesteld: Is het mogelijk dat jullie beter met elkaar opschieten dan verwacht?”
“Wel” antwoordde ik sneller dan hij verwacht had, zodat zelfs Perkamentus even verast was. “In acht genomen dat al mijn vrienden zowat Malfidus’ vijanden zijn, kunnen we stellen dat wij het beter met elkaar kunnen vinden dan dat, ja” Perkamentus glimlachte en ik zag ook Anderlings mondhoeken vanuit mijn ooghoeken opkrullen.
“Wil je dat ik deze vraag concreter en in alle respect misschien ook gênanter stel, Joan?”
“Nee, maar ik denk dat u uw antwoord heeft. Hij glimlachte nog eens “Ik moet zeggen dat ik je manier van redeneren wel mag, Joan. Het heeft altijd wel effect, zoals ook bij de vorige aan voeder van Zwadderich..” Ik knikte in appreciatie voor het compliment dat iemand als hij me net maakte. “Goed je mag elk mee met je afdelingshoofd, zij moeten ook nog een woordje met jullie wisselen.”
“uhm professor”
“ja?” Hij keek me van boven zijn brilletje priemend aan. Nu werd ik wel wat nerveus.
“”uhm” Gelukkig begreep hij wel wat ik bedoelde.
“Niemand hoeft dit te weten”
“De vier leerl..”
“hun geheugen is een fragiel iets, juffrouw Dhanes” Ik lachte dankbaar en volgde vervolgens Anderling naar buiten.

“Dus juffrouw Dhanes” Begon Anderling in haar eigen lokaal. “Ik weet niet goed wat ik je moet zeggen”
“Wel ik kan je zeggen dat er niks gebeurd is.”
“Wat bedoel je met niks?”
“Wel ik kon niet slapen, hij bood me steun en we zijn zo in slaap gevallen.”
“niks meer?”
“nou we hebben wel een paar keer gekust, maar..”
“gekust? Dus jullie zijn een koppel dan of wat?”
“nee, wel ..uh Ik weet het niet waarschijnlijk..of niet.” Ze lachte even. “Je moet voorzichtig zijn”
“weet ik”
“Ik denk niet dat meneer Malfidus een slechte jongen is, het is zijn vader die ik niet vertrouw, zijn vader en misschien jouw twee lange, roodharige vrienden.” Ik wendde mijn blik af. “Die jongens hebben alleen het beste met je voor.”
“ik weet het”
“Ik ga nu even met Severus en Malfidus praten, kan ik je hier even alleen laten?”
“Ja professor” ZE verliet het lokaal en al wat ik nog kon doen was wachten, wachten en wachten, bang en angstig over wat zou volgen. Hoe kon dit gebeuren, hoe was het mogelijk, waarom had ik dit laten gebeuren? Het was een totale ramp! Dan dacht ik aan Draco en hoe ik van hem hield, hoe had ik hem ooit kunnen teleurstellen. Nee, dit was de enige manier van hoe dit had kunnen lopen. Ik voelde tranen in mijn ogen opwellen en omdat er roch niemand in de buurt was liet ik ze los. Tranen bolden over mijn gezicht, ik voelde me nu zo slecht als ik die morgen gelukkig was. Na een hele poos kwam Anderling weer binnen. “Goed alles is in orde, je hebt niks verkeerd gedaan, maar ik zou graag hebben dat je wat voorzichtig bent, ok? Ja mag gaan.” Ik stond zowat perplex: “Is dat alles?” Anderlings wenkbrauwen schoten omhoog. “Ja, Joan, dat is alles, het spijt me dat je zo lang moest wachten.”
“uhm ok”
Ik liep terug richting slaapzalen en na een half uur klopte er iemand op mijn deur. “binnen” zei ik, maar bleef zonder op te kijken op bed liggen. De deur ging open en het bleef even stil. “En wat zei ze?” vroeg een heldere stem voorzichtig. Zijn stem klonk vreemd, verdrietig zelfs. Ik ging rechtop zitten. “Wat is er?” hij wendde zijn blik af. Sneep vroeg me om hem te beloven dat we elkaar niet meer zouden zien.”
“WAT?” maar ik zag aan zijn gezicht dat dat niet alles was.
“Ik zei hem dat ik je echt graag zie en dat we dit zelf ook niet het perfecte situatie niet vinden. Toen zei hij dat hij het aan mijn vader gaat vertellen…”
“oh Draco!” Ik liep naar hem toe en gooide mijn armen rond hem. Ik wist dat hij met dezelfde gevoelens zat, wij woeden dit zeer graag, maar alle anderen verafschuwde en keurde het af. Hij schudde en ik realiseerde me dat hij huilde. Ik kon het hem niet kwalijk niet nemen, zelfs mensen die Lucius Malfidus niet kenden leken hier bang van hem te zijn. “Hij zal me vermoorden”
“Kom kom, Draco dat weet je toch niet”
“oh dat weet ik wel!” Ik zuchtte. Ik dacht aan mijn vrienden begon ook te wenen. Zo stonden we een tijdje. Die avond in de eetzaal was het stil, gespannen zelfs, Alleen Perkamentus leek er geen last van te hebben. Na het eten wou ik meteen naar de slaapzaal die nu even de mijne was, Anderling riep me. “Je hebt post” Ik nam hem aan en herkende het handschrift van Fred en George. “Bedankt, professor.” Ze glimlachte even en dan werd haar gezicht weer serieuzer al ze me een tweede brief overhandigde. Een van mijn vader. In mijn kamer probeerde ik te beslissen welke brief ik eerst zou openen. Iets later klopte iemand op de deur. Ik schrok, ik was blijkbaar even in slaap gevallen. “Binnen” Draco opende de deur voorzichtig, ook hij had een brief vast. Hij kwam naast me op mijn bed zitten en hield zijn brief omhoog. “Van mijn vader. Ik hem hem nog niet geopend.”
“Dat moet je dan maar doen”zei ik bemoedigend.
“Ja, maar ik wilde jou erbij.” Ik was vertederd en keek naar zijn gezicht als hij hem opende en las dan mee.



“Wel, dat viel best mee.” Zei ik
“inderdaad, Het verbaasd me wat, maar hij…Ik..uh.. hij wil je ontmoeten!”
“ach ja”
“Dat zien we nog wel, heb jij ook een brief?”
“Ja, maar Anderling ging hem niet schrijven, SNeep deed het omdat hij bevriend is met j evader, Anderling en Perkamentus vonden het eigenlijk niet kunnen.” Maar ik opende de brief toch.


Ik lachte en besloot de brief die avond nog te beantwoorden, ik kuste Draco, die opgelucht was na de brief van zijn vader, een goedenacht en begon las de brief van de gebroeders Wemel.


Ik beantwoordde beide brieven met de boodschap dat alles goed was en ging naar bed.
De volgende morgen ging ik naar de leerlingen kamer zodra ik gegeten had. Ik was wat verveeld en nam een stuk perkament en wou wat beginnen tekenen. En terwijl ik me afvroeg wat ik wou tekenen gingen mijn gedachten naar Draco’s vader. Hij wou me ontmoeten! Ik wist niet veel van hem, enkel dat veel mensen bang waren voor hem, maar ik kon me niet voorstellen hoe hij er uit zag. En voor de een of andere onverklaarbare reden, was ik daar behoorlijk nieuwsgierig naar. Op dat moment kwam Draco net binnen. “hi”
“hoi”
“Wat doe je?”
“Ik wou wat tekenen”
“Wat?”
“Weet ik nog niet.”
“aha”
…
“Zeg, Draco”
“hmm?”
“Hoe ziet je vader er eigenlijk uit?”
“Sorry?”
“Ja ik vroeg me dat ineens af, zonet…”
“Ah, uhm, wel ik heb een foto van hem op mijn kamer, ik zal hem snel even halen.” Hij liep naar boven en even later kwam hij weer terug met deze foto:



“Wow, hij kijkt hier best serieus!”
“Jah, dit was een foto voor de krant.”
“Hoezo”
Draco haalde zijn schouders op: “nieuwe functie op het ministerie.”
“Hij ziet er toch niet altijd zo serieus uit?”
“meestal wel..”
“ow! Sorry!”
“geeft niks, nu ben je tenminste voorbereid.”
“Heb je nog meer foto’s?”
“Ja maar in de Zwadderich toren. Wil je ze zien?”
“graag!”
“Ow ja!” lachtte ik. En dus liepen we naar de zwadderich toren. Ik werd overweldigd door het groen en zilver in de leerlingenkamer.
“Deze kamer heeft de kleuren van je ogen” lachte ik. Hij mompelde wat en nam me mee naar boven. De slaapzaal, was zoals je kon verwachten van een zwadderich kamer. “Sorry, dat dit je ding niet is.” Zei Draco toen mijn gezicht zag. En ondertussen zocht hij naar foto’s “aha” zei hij “hier” Hij toonde me een andere foto. “hij is niet echt een ontspannen persoon” zei hij verontschuldigend. “Ja, maar je moeder ziet er mooi uit.” Hij lachte, “zij zal je beter aanvaarden ook” Na nog een paar foto’s bekeken te hebben keerden we terug naar de huffelpuff leerlingenkamer. “Heb je je vaders brief al beantwoord?”
“Wou ik nu doen.” We zaten neer aan de tafel in het midden van de kamer en hij begon te schrijven.:

Liefste Vader,
Ik hou inderdaad van Joan, ze is een mooi en slim meisje, verschillend van haar griffoendorvriendjes. Ik hou van haar en ben ontzettend blij met je reactie. Ik had het je nog niet verteld, maar we hadden het nog niemand verteld. Sorry. Joan heeft wel toegestemd om je te ontmoeten.
-Draco

“Goed genoeg”
“inderdaad!” We zochten een uil en stuurde hem naar Lucius, benieuwd naar zijn antwoord. Nu we de hele dag met elkaar opschoten, begonnen we pas echt een echte relatie op te bouwen. Een relatie die behoorlijk sterk werd, We hielden van elkaars gezelschap en genoten ervan met elkaar te praten, we hielden elkaar vast, knuffelden en alles wat we deden, maakte ons gelukkig, alsof we in de hemel over paars glitterende paatjes huppelden.

De volgende dag kreeg Draco antwoord:

Draco,
Ik heb je brief gekregen en ben langs de ene kant blij dat je je “grote liefde” gevonden hebt, maar aan de andere kant …We zien wel hoe het klikt, waar om breng je haar niet me op nieuwjaarsavond, dan hoef je dat niet op school te vieren…Stuur zo snel mogelijk terug dan kan je vanavond nog komen.
-Je vader

“wow”
“ja”
“Wat denk je?”
“Wel ik denk dat ik maar een kans krijg van je vader.”
“waarschijnlijk”
“Dan moeten we gaan”
“Ja? Ik bedoel..zeker?”
“ja” besloot ik vastberaden.
“ok” Hij antwoordde snel en kort en we gingen ons gerief samennemen.
Een paar uur later zag ik Anderling angstig kijken, maar ik volgde Draco door het haardvuur naar Villa Malfidus. Wanneer ik daar uit de haard stapte, ha ik moeite om mijn verbazing te verstoppen. Draco had even moeten vermelden dat zijn ouders rijk waren!
“ah Draco!” Een man, die slechts een beetje groter was dan de vrij lange Draco sloeg één arm rond zijn zoon. “Draco!” gilde Narcissa en ze omhelde haar zoon. Ik hield me in de achtergrond en vroeg me plots af of dit wel een goed idee was..zo snel, ik wou plots liever terug naar het veilige Zweinstein. “Ah, Jij moet juffrouw Dhanes zijn!” Draaide Lucius zich plots naar me toe en ook Draco keerde zich naar me toe. “Dat klopt” zei ik en ik glimlachte ietwat verlegen en ongemakkelijk. Zijn ogen gleden van mijn gezicht naar mijn voeten en terug, dan draaide negentig graden: “Welkom” zei hij.
“Dank u” Antwoordde ik en was zo opgelucht dat ik bijna een buiging maakte. Narcissa kwam naar me toe en omhelsde me. Ik moest even glimlachen en ook Draco’s mondhoeken blijven niet onbewogen. We gngen onze spullen boven zetten en kwamen dan weer naar beneden voor het avondmaal.
“Zo, Joan, Je zit in Griffoendor?”
“inderdaad”
“Wat vind je daarvan?”
“Dat ik in Griffoedor zit?”
“Ja..”Zijn ogen branden zich door de mijne alsof hij via dia weg mijn gedachten wou ontcijferen. “Ik denk dat ik wel trots ben, dat ik moedig genoemd kan worden. Ik zou trots zijn in elke afdeling..Maar i heb goede vrienden in Griffoendor en ik ben er Zwerkbalkapitein, dus ik bene r gelukkig.”
“oh, je bent aanvoerder?”
“ja”
“En doe je dat goed?”
“Ik denk het wel”
“Meen je dat nu?!” Zei Draco, duidelijk verbaasd. “god, je bent een verdraaid goede aanvoerder!Voor de eerste keer is heel Zweinstein bang voor griffoendor! Jullie versloegen Huffelpuf met 270-0!”
“ja maar”
“270-0? Dat is vrij indrukwekend! Gefeliciteerd!”
“Bedankt.” De rest van de maaltijd werd er weinig gepraat over dingen die me aangingen, dus luisterde ik niet echt mee.
“Zeg eens, Joan, wat denk jij?” Vroeg Lucius opeens.
“sorry?
Hij lachtte: “Wat vind je van je vriendjes ouder en thuis?” Ik was overweldigd door zo’n directe vraag maar antwoordde nietemin vrij snel. “Wel, Je huis staan me aan, uiteraard, Je vrouw lijkte me lieve, zachte en warme vrouw. En u, meneer, wel ik denk dat mensen hun best nogal moeten doen om uw vertrouwen te winnen, niet dat dit altijd een slechte gewoonte is. Hij keek me aan en zei dan traagjes “uhu….goed genoeg, welkom in de familie zou ik zeggen!” Hij stond op, nam mijn hand en gaf me twee officiële kussen op mijn kaken. “Mijn zoon moest ook wel een goede smaak hebben.”lachtte hij.
Iets later besloten we om te gaan slapen, Lucius had er geen problemen mee dat ik bij Draco sliep, “wees gewoon wat verantwoordelijk” zei hij, maar hij had duidelijk al wel begrepen dat dat niet het probleem was. We hadden beide enorm goed geslapen en de volgende morgen vertrokken we weer naar Zweinstein, na een knuffel van Narcissa en een kus op mijn kaak van Lucius stapten we in het vuur.

We stapten er weer uit in Zweinstein en ik was er zeker van dat ik me niet verbeelde dat Anderling evn opgelucht ademhaalde, ik lachte naar haar, en zij beantwoordde mijn glimlach spontaner dan ooit. Draco en ik kwamen ’s middags toe dus we konden meteen mee-eten. “Morgen komen er heel wat huffelpufs en Ravenklauwers terug” Zei Perkamentus. “We zullen met ongeveer veertig studenten zijn, maar slechts één griffoendor en één zwaderaar.” Hij lachte even naar Draco en mij. Dus Moesten we iets later onze spullen weer naar onze eigen toren verhuizen. We spendeerde de hele volgende dag in de griffoendor leerlingenkamer. “Waw, nooit gedacht dat ik hier zou zitten!”
“ja met een griffoendor op je schoot!”plaagde ik.
“Ja, Dat had ik nooit gedacht, ik moet toegeven dat het hier vrij gezellig is..”
“hehe”
TIK TOK We keken beiden om en zagen een uil aan het raam zitten. Ik opende het raam en nam zijn brief, het was een van Fred en george! Ik opende hem en las hem snel door.

Liefst Joan,
We hebben goed nieuws! Wel goed en slecht… onze tante is twee dagen voor nieuwjaar gestorven…Maar We komen naar Zweinstein voor de laatste vier dagen! We kunnen ons voorstellen hoe eenzaam je je daar gevoeld moet hebben, maar ja je leest het goed! Morgen zijn we er weer!
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx Fred&George

Ik keek op naar Draco, die me vragend aankeek, dan pas besefte ik dat ik de brief vasthad en Draco hem niet kon lezen, ik gaf hem snel de brief en zodra hij die doorlezen had keek hij op. Ik zuchtte en liet me weer in zijn schoot glijden. Nadat we er zo een tijdje zaten, verbrak zijn stem de stilte: “Dan gaan we terug naar vroeger zeker?”
Ik zuchtte: “ik vrees van wel” Hij zuchtte en legde zijn hoofd tegen mijn schouder. “Het was te mooi om waar te zijn zeker”
“waarschijnlijk”
Na het avondmaal namen we afscheid van elkaar in de zwadderichtoren. Afscheid van een aantal dagen die vol liefde, vreugde en plezier hadden gezeten, die plaats zouden maken voor een ontzettend gemis.
Toen ik de volgende morgen uit de leerlingenkamer kwam, zag de school er levendiger uit, er waren ontzettend veel leerlingen teruggekomen. Ik ontmoette Draco aan de trappen en kuste hem, voor wat de laatste keer in een aantal dagen kon zijn. Dan liepen we naar de grote zaal, waar Fred en George me stonden op te wachten. “Joan! Het spijt ons zo!” Ze gooiden beide hun armen om e heen en ik zag hoe Draco doorliep naar de tafel. Ik wist precies hoe hij zich voelde en kreeg bijna een krop in mijn keel. “Niet nodig jongens!” Zei ik geflatteerd.
“maar het is nu zo!”
“ja inderdaad! Zeker nu Perkamentus zei dat er buiten jou en Malfidus enkel eerstejaars hier waren, niet eens griffoendors! Je moet zo alleen geweest zijn!” uit mijnoog hoek zag ik dat Draco het gesprek volgde. “Ja ik was inderdaad de enige ouderjaars hier buiten Malfidus, ik schrok er zelf ook van”
“oh Joan..”
“Maar” vervolgde ik. “Ik besloot om er het beste van te maken en te proberen om toch contact te hebben met mensen rond me…Ik had niet veel keus eigenlijk he? Achteraf gezien viel het best mee.” Ik kon nu drie verbaasde gezichten zien, Fred en George keken me aan alsof ik juist verklaard had dat ik een driekoppige draak in mijn eentje wou verslaan met als wapen een lepel en achter hun keek een blonde jongen verbaasd, maar blij toe.
“wat?”
“hehe, kom op George, Mijn vakantie was niet zo slecht, die van jullie was veel erger, het spijt me zo!”
“Jjaja, laat dat maar, zei je net dat Malfidus meeviel?”
“Ja hij was best aardig..”
“BEST AARDIG?”gilde Fred bijna
“Hoe kan..” viel George in.
“Ja, aardiger dan jullie op dit ogenblik!” Met die woorden liep ik door naar de tafel, ik wist dat wat ik deed eigenlijk helemaal niet goed was, heel verkeerd zelfs. Maar ze hadden me kwaad gekregen. Ik hield van Draco en had een schitterende week met hem gehad. Het lag nog net iets te gevoelig. Ik twijfelde even en bedacht toen dat als ik dit deed, ik het beter goed deed. Ik ging naast Draco zitten en zei, zonder hem aan te kijken “morgen Draco”
“morgen Joan” antwoordde hij zonder een blik. In mijn gedachte bedankte ik hem omdat hij mijn opzet goed begrepen had. “Joan”, zei Fred die naast me kwam zitten, ik keek hem aan en hij schrok van mij verbaasde en uitdagende blik. “Het spijt ons” zei George, die sneller herstelde. “ok” zei ik, “maar zolang Draco nog alleen is, zou ik graag hebben dat je wat vriendelijk bent tot hij zijn maatjes weer terug heeft, drie tegen een is niet eerlijk.”
“Wat? Joan komaan! Het is hier bijna twee tegen twee! Je bent toch niet in een Zwaderaar aan het veranderen?! Ik kan accepteren dat je het aan kan om in zijn buurt te zijn, maar je kan niet het zelfde verwachten van mij! Ons! Kom zeg!” Ik keek hem koel aan terwijl hij vervolgde. “Komen we terug naar hier, om ons te laten vertellen dat we met Malfidus moeten rondhangen?!Het kan me niet schelen hoe aardig hij geweest is, het is Malfidus verdorie!”
“Dat weet ik, George dank je”
“Hij gebruikt je gewoon om..”
“George! Denk je werkelijk dat ik me laat gebruiken?” Hij schrok even: “uh nou nee, maar ik bedoel hij is een zwaderaar en die zijn nogal listig. “verdedigde hij zichzelf.
“Zit wel goed, Joan” klonk een lijzige stem achter me. “Ik kan wel een paar dagen op mijn eentje aan..Bedankt” Hij stond op en legde zijn hand op mijn schouder, glimlachte en liep dan verder. Fred en George ware zodanig in schok dat ze niks meer zeiden. Toen we terug in de leerlingenkamer kwamen dacht ik aan Draco, ik was er van overtuigd dat ik spijt en teleurstelling in zijn ogen had gezien. Hij had die reactie we verwacht, maar was ook blij met wat ik had gedaan. “Joan?” Ik keek op, De jongens hadden wat aan het besreken geweest, maar ik had niet megeluisterd. “We zijn eens aan het denken geweest en…Het spijt ons. Ik bedoel…Het is eigenlijk onze eigen schuld, we waren hier niet en zondr enig ander gezelschap, moet Malfidus beter geweest zijn dan niks. Maar alstublieft vraag het niet aan ons, van alle mensen om hem te mogen, van alle mensen…
“ok bedankt” Ze lachten en we spendeerde de dag lachend en sollend in de leerlingenkamer. Hoe kon ik kwaad blijven op hen? Die middag zagen we Draco niet aan de tafels, ’s avonds echter wel. Hij zag er ongeloofelijk sclecht uit, alsof hij de hele dag alcohol dronk. Hij knikte en ik beantwoordde het. Hij at een aardappel en twee happen vlees en ging dan weer naar de Zwadderichafdelingstoren. Ik was wel bezorgd en beslot die avond als George en Fred naar bed gingen om hem een bezoekje te brengen. Ik wist het wachtwoord, want er was maar één zwadderaar en het paswoord was nog niet veranderd.
“fens” zei ik en de deur opende. Ik ging binnen en zag hem niet in de leerlingenkamer. Ik ging naar boven en klopte op zijn deur. Een geschrokken Draco opende snel de deur.
“oh Joan jij stout meisje!”
“hehe, miste je, alles ok?”
“ja het gaat wel, het is gewoon nog een beetje een aanpassing van alleen te zijn..zo plots.”
“ik weet het!” Na een paar uur te praten besloot ik terug naar de griffoendor toren te gaan. De volgende 3 dagen verliepen ongeveer gelijkaardig en toen kwam de andere mensen terug. Ook Draco’s vrienden. De vakantie was gedaan, school en de lessen zouden weer beginnen. Ik vond het niet erg om weer aan school te beginnen, maar wel om Draco niet meerzo veel te zien. Ik was benieuwd naar wat Sneep zou doen met de paren, hoewel het niet erg waarschijnlijk was dat hij mij en Draco terug samen zou laten werken, na het voorval in de eerste vakantieweek. Zo viel ik piekerend in slaap.