6. Een nieuwe start?

Een nieuwe start?

De volgende dag voelde ik me gelukkig, Hermelien liet het ‘Malfidus-geval voor wat het was en iedereen was enthousiast over het feit dat ik de niewe Zwerkbal kapitein werd. Het kon me zelf niet zo veel schelen dat mijn voorganger naar me toe kwam gestampt en me verwijte dat ik een teef was en dat hij het team verliet. Het leek even alsof hij daarna nog meer ging schreeuwen, maar Toen Fred en George aan mijn zijde verschenen hield hij zijn mond en beende weg. Het gaf me een overweldigend en tevreden gevoel, maar ook een gevoel van immens veel gezag.
“Bedankt, jongens” lachte ik.
En dus hing ik een aankondiging aan het bord in de leerlingenkamer dat er nieuwe
selectie proeven voor een jager zou volgen. En een ander papier dat zei dat de trainingen zouden plaatsvinden die avond om zeven uur.
Het eerste uur hadden we Gedaantverwisseling en ik moest even langer bij Anderling blijven. Ze vertelde me dat ze blij was met mijn acties tot dusver. Ik liep gelukkig richting de volgende klas, tot ik besefte naar waar ik liep: toverdranken. Ik zou sowieso al te laat zijn, dus ik deed geen moeite om me te haasten. Ik klopte op de deur en opende die nadat een traag slopende en diepe stem: “binnen” riep. “Je bent te laat Danes” Zei Sneep rustig op zijn diepe ijzige stem. “Ik weet het, professor.”
“Zou je me ook willen melden waarom Danes?”
“Ik moest langer bij professor Anderling blijven, meneer”
“Ok, neem plaats”
“Dank u, professor”
Malfidus groette me niet en ik was er vrij verbaasd van, toen er meer lawaai in het lokaal kwam fluisterde ik: “hey” Maar hij reageerde niet, het overweldigde me. En het stopte niet, toen de les gedaan was spurtte hij de klas uit. Ik wist dat het verkeerd was, maar het kwetste me toch. Ik probeerde het maar te vergeten als ik naar de volgende les liep.

Die avond was het Zwerkbaltraining. De training ging verassend goed en ik vond een uitstekende jager: Ned Wares. Iedereen was enthousiast en hield ervan dat ze eindelijk nog eens konden spelen. Ik liet Ginny en Ned naar de goals gooien en liet die verdedigen door Ron, die fantastische reddingen deed. Fred en George paste een beuker en Harry achtervolgde de snaai. En omdat alles zo goed onder controle was, kon ikzelf ook meespelen. Toen ik vanuit de verte een klein groepje zag naderen, floot ik.Harry had eigenlijk bijna de snaai, maar kwam meteen naar beneden, Ginny’s arm stopte halfweg haar beweging en gooide de slurk net niet naar de lege doelpalen. Ron en zijn twee twee broers stonden naast Ned. Fred had de beuker vastgebonden en iedereen keek me verbaasd aan. “Het is toch nog geen tijd, ofwel?” vroeg Ginny.
“Nee” antwoordde ik simpelweg en ik zag niets anders dan respect in hun ogen. Dit gaf me kracht. N?u pas zag ook de rest van het team het kleine groepje aankomen.
“Zwadderaars” zei Ned minachtend. Toen ze dicht genoeg waren stapte ik naar voor, een lange kerel stapte ook naar voren.
“Wel,wel, Griffoendor moet zich wel zeer slecht voelen, met een onhandige, zielige meid als aanvoerder!” Ik voelde de woede van mijn team achter me, maar bleef zelf kalm. “We zullen wel zien hoe zielig en onhandig ik ben, niet?” De aanvoerder van het Zwaderich team keek zowel verast als teleurgesteld, maar herstelde zichzelf. “Jullie mogen weer terugkeren naar jullie boeken, het is onze training nu.”
“Ik denk niet dat we wat moeten.”
“o jawel meisje.”
“Ik heb gereserveerd voor nog een half uur, dat half uur gaan we ook nemen. Je kan hier blijven kijken, terug gaan en taktiek bespreken of hier een half uur met me discussiëren terwijl ik mijn team laat trainen.” Ik wachten niet op zijn antwoord, maar draaide me om en knikte naar mijn team. Ron, Harry, Ned en Ginny schoten weer naar hun plaatsen, duidelijk tevreden. Maar Fred en George stonden elk aan een zijde en blijven daar. De Zwaderaars bleven ook waar ze waren en het leek erop dat ze inderdaad een halfuur zouden blijven staan.
“Fred, George ga jullie beuker halen en ga trainen.”
“maar..”
“Het is al goed, luister nu en ga!” de tweeling draaide om liepen om hun beuker, terwijl ze de Zwaderaars achterdochtig aankeken. Het hele team was verbaasd over het feit dat de Zwaderaars wel degelijk het halve uur bleven staan wachten. Dus stopte ik vijf minuten eerder om hen te belonen.
“Joan” Zei Fred terwijl we langs de Zwaderaars liepen. “Dit bewijst nog maar eens wat voor een fantastische meid je eigenlijk bent, we kennen je nog niet lang, maar ik mag je althans meer en meer.” Ik beantwoordde zijn glimlach en zag Draco rood woorden.
“Bedankt, Fred”

De volgende dag begonnen we met toverdranken, ik wist niet wat ik moest verwachten dus voelde ik me ook niet meteen slecht. We kwamen aan het lokaal en bleken we de eersten. “djee, wie had ooit verwacht dat het z over zou komen?! Hermelien, Je het een ongelooflijk slechte invloed op ons!” stelde Ron vast. Ze lachten alledrie, maar ik had stemmen gehoord en luisterde aan de deur.
“..dat zo?” Klonk Sneeps stem.
“Ja” antwoorde Draco(!!)
“hmm, ik neem aan dat Dhanes hem verast heeft.”
“en overmeesterd”
“tja, het is een speciaal meisje, vind je niet, Draco? Hoe het je het met haar uit in de klas?”
“beter dan elk ander van haar vrienden, ze is vriederlijk, maar hypocriet.”
“Kom zeg! Als ik niet beter wist, zou ik zeggen dat je haar mag! Haha!”
“We zijn van onderwerp veranderd…”
“Juist ja, wel als je bereid bent aanvoerder te worden, moet je dat maar doen denk ik.De rest zal hier zo zijn, ga maar naar je plaats.”
“ok”
“snel” fluisterde ik en we liepen een eindje terug en deden alsof we terug door de gang kwamen. Ik was blij dag zij de conversatie niet mee gevolgd hadden.
“ ahh we zijn vroeg, is het niet?” zie Sneep. “Kom binnen ik ben niet in de stemming om hier in de gang te blijven staan met vier leerlingen. Harry, Ron en Hermelien zaten allemaal aan een tafel apart elkaar wat schaapachtig aan te kijken. Ikzelf zat naast Malfidus, die me duidelijk negeerde. Dus besloot ik om nog niks te zegge en gewoon naar de tafel te staren.
KLOP KLOP
“binnen”
“Goedemorgen professor” Zei Fred. Ik was vrij verbaasd hem te zien, alsook alle anderen in de ruimte.
“Wat moet je, Wemel?”
“Ik zou iets aan Joen Dhanes willen vragen als u het niet erg vind professor.”
Sneep zei niets maar knikte in mijn richting en keek dan terug naar zijn bureau. Hij kwam binnen en werd gevolgd door Park, Korzel en Kwast.
“hey” zei hij.
“hey, wat is er?” vroeg ik een beetje bezorgd.
“niks, niks! Het is alleen dat…” Ik merkte dat Malfidus meeluisterde.
“wat?!”
“Je weet dat we huiswerk hadden voor Anderling he?”
“Ja..”
“heb je dat gemaakt?”
“Ja… Toen ik wou ontsnappen aan Hermelien” voegde ik er wat stiller aan toe toe hij vragend keek. Hij glimlachte en keek dan een beetje ongemakkelijk. “wel eum..”
“Ja ja, het is al goed.” En ik rommelde in mijn tas, zoekend naar mijn opstel.
“Je bent een engel” zei hij toen ik het aan hem overhandigde.
“Ja, ja natuurlijk, ga nu maar.”
“ok, kapitein!” lachte hij. Dan verliet hij het lokaal, tegen die tijd was dit al bijna volledig gevuld. “Vind je hem leuk?” klonk een koude stem.
“sorry?”
“Ja, jullie treken veel met elkaar op tegenwoordig.”
“We zijn klasgenoten” antwoordde ik in een hoge stem van verontwaardiging.. Hij keek me verwijtend ongeloofwaardig aan en ik wist dat hij een punt had… “Hij is mijn beste vriend.” Mompelde ik.
“ Hij is wel een hele goede vriend dan hoor.”
“Eigenlijk wel ja, we zijn gewoon vrienden, waarom kan dat jou ook schelen?” snauwde ik.
“durf je dat eigenlijk vragen?” Vroeg hij met een zekere woede in zijn stem.
“Wel, je hebt in twee dagen niet tegen me gesproken, ik dacht niet dat je je er zoveel van aantrok.” Antwoordde ik koeltjes.
“Jemig, Joan!” zij hij nu verwijtend.
“Je was toch niet jaloers zeker?” zei ik sarcastisch.
“Ik denk dat iedereen er is” onderbrak een ijzige stem. “we kunnen beginnen.” Ik probeerde nog oogcontact te maken, maar Draco ontweek me. Hij voelde zich idioot, dat kon ik afleiden aan zijn uitdrukkingen en manieren. Hij voelde zich stom omdat hij me verteld had dat hij gevonden had dat ik me niet gedroeg zoals het horde naar hem toe. Ik kende en begreep hem. “Ik vind het niet stom van je.”
Hij schrok en stopte halverwege zijn beweging, door deze plotse stop gooide hij de ingrediënten die hij vast had door de lucht. “professor!” gilde ik, aangezien ze recht in zijn richting vlogen. Sneep kon net op tijd zich omdraaien en bukken. “DHANES!”
“maar meneer, ik heb niks…”
“Het is mijn schuld meneer, het spijt me, ik..” Ik stond perplex, hij deed het weer, ik keek hem ongelovig aan, net als de hele klas, voor een seconde en dan keek ik weer terug naar Sneep.
“Ik heb genoeg van jullie twee!” schreeuwde Snee en vervolgde dan kalmer, alsof hij er genoegen uithaalde: “alletwee, elke dinsdag, twee maanden lang in mijn kantoor.”
“meneer..” begonnen we tegelijk.
“maak..het geen vier” zei hij dreigend.
Het voelde niet goed, maar er was niets aan te doen. Het stomst van al was dat het vandaag al dinsdag was, gelukkig was het dinsdags geen training, omdat Ravenklauw en Huffelpuf al training hadden.

En dus liep ik die avond weer richting kerkers. “kom binnen, Dhanes” Zei Sneep voor zelfs maar de deur had aangeraakt. Ik ging binnen en hij zei meteen: “ik had eerstejaars het laatste lesuur. Draco is al begonnen met het schoonmaken van het lokaal.. Het zou natuurlijk geen straf zijn als je toverkracht kon gebruiken, je stok alsjeblieft.” En hij stak daarbij zijn hand uit. Het voelde niet zo goed om mijn geliefde toverstok af te geven, maar ik kon er niet echt onderuit. “goed, ga nu Draco mar helpen.” Ik was een beetje verbaasd en dat had Sneep duidelijk gezien. “Ik heb wel wat beters te doen dan twee maanden op jullie te passen hoor, Dhanes”
“o, ja natuurlijk.”
“Wees gewoon vriendelijk en maak elkaar niet af, ok? Ik heb mijn redenen om jullie stokken af te pakken.” Ik verliet zijn kantoor en liep naar zijn klas er vlak naast. Ik ging binnen en zag Malfidus over een tafel schrobben. “hey” probeerde ik voorzichtig. Hij keek even op en richte dan zijn blik weer op de tafel. “hey” mompelde hij. Een beetje neergeslagen begon ik ook aan een bank te schrobben. De banken waren doordrongen met toverdrank en moeilijk af te kuisen. Na een half uur schrobben deed mijn arm pijn en zocht ik een minder belastend klusje. Op een van de bureaus lagen nog wat ingrediënten. Ik besloot deze in de kast te zetten. Ik voelde Malfidus’ ogen me volgen terwijl ik naar de kast liep. Mijn arm deed nnog steeds pijn en ik nam een bezem om de vloer al te vegen. Malfidus die verdomd sterke armen had, schuurde nog steeds over de tafels. Ik merkte opeens dat ik naar hem staarde en toen hij mijn ogen voelde en opkeek, wendde ik snel mijn blik af en veegde verder. Ik merkte dat Draco zijn blik niet afwendde en ik keek voorzichtig terug op, maar keek bewust niet in zijn ogen. “wat?” vroeg ik. Hij staarde me even aan en zei dan: “Ik wou net hetzelfde vragen.” Ik wist niet wat antwoorden, het gevoel van begrip date r altijd geweest was, was plots weg. Dus deden we allebei gewoon verder. Maar na een tijdje werd de pijn in mijn arm steeds erger. “Luister als je even wil rusten, doe je maar hoor.”
“wat?”
“je arm.” Ik voelde mijn gezicht rood worden, maar liet me even later met een zucht op een stoel vallen. Hij keek me aan en kwam dan op de stoel naast me zitten. “Het spijt me”, zei hij. “wat?” Ik keek op, maar nu staarde hij naar de grond. “Wel je voor deze morgen..ik geloof dat..” hij keek me nu weer recht aan “ik echt te jaloers ben.”
“uh..wel, ik begrijp het wel .. ik zou me ook zo voelen.” Hij glimlachte
“Dus je bent de aanvoerder van Griffoendor nu he?”
“jah”
“Jammer, nu gaan jullie eigenlijk ook echt trainen.” Maar hij glimlachte en ik beantwoorde zijn glimlach “Ik mag Jullie kapitein niet trouwens.”
“oh.. dat is jammer.”
“hoezo?”
“Welja.. onze aanvoerder was aangedaan van zijn ontmoeting met jou…Je zette hem zo voor schut omdat hij niet tegen je gezag opkon..hij heeft zijn taak opgegeven.”
“werkelijk?!”
“Ja, ik ben nu de nieuwe aanvoerder”
“ow, in dat geval zal ik mijn mening moeten herzien.
“Zou je zeggen dat je de nieuwe aanvoerder wel mag?” Ik was dolgelukkig dat het weer goed zat tussen ons en dus antwoordde ik: “Dat kan je wel zeggen denk ik.” Hij kreeg geen tijd voor een reactie want we hoorden voetstappen in de gang. We sprongen recht en deden alsof we de hele tijd aan het poetsen waren geweest, elk in een uithoek van de kamer. Sneep kwam binnen, zijn blik gleed door de ruimte en hij zei. “Jullie kunnen gaan. Sanitio!” In een seconde tijd was de hele klas kraakproper. Ik wist dat Draco dezelfde haat voelde opdat moment, maar zowel als k hield hij zijn mond dicht. Hij gaf ons onze stokken en we verlieten het lokaal. Zodra we om de hoek waren begon ik: “die omhooggevallen…”op hetzelfde moment dat Draco zei:”Die verdomde..” We schoten beiden in de lach. Ik had nooit kunnen denken dat ik zo met Draco zou lachen, nooit kunnen denken dat hij zo’n lieve, grappige en gevoelige vriend zou kunnen zijn. Zijn gelach deed me deugd, alsof er gouden appels uit de hemel vielen, zo’n mooiheid weerklonk in mijn oren. “ Ik mag de aanvoerder van Zwaderich wel degelijk.” Ik keek recht in zijn moie ogen, maar miste zeker niet hoe zijn speelse lach in een eerder serieus gelaat veranderde. Ik staarde gewoon verder in zijn ogen. Dan lachte hij, hij toverde een glimlach tevoren die zoveel geluk en vrolijkheid uitstraalde dat ik niet anders kon dan ook lachen.