1. Het prille begin

Het prille begin

Ik kon het niet helpen, ik was zenuwachtig. Ik wist dat er niets vreselijk kon gebeuren, maar toch….Professor Perkamentus had mij en mijn vader verzekerd dat alles in orde zou komen en dat hij er persoonlijk op zou toezien dat alles in orde kwam. Tenslotte veranderde niet elke leerling zomaar van school, ik was misschien zelfs de eerste die naar Zweinstein hogeschool voor hocuspocus en hekserij kwam. Daar stond ik dan, in Londen, voor de Zweinstein express. Ik voelde me klein en onzeker, ik merkte dat veel mensen naar me keken, ik probeerde dit te negeren.
“hallo daar” klonk een vriendelijke stem vanachter me. Ik draaide me om e zag een kleine roodharige vrouw staan, met achter zich drie lange jongens en een meisje met allemaal hetzelfde rode haar. “Je eerste jaar?” vroeg ze vriendelijk. Ik lachte dankbaar en knikte.
“geen probleem, geen probleem, liefje” Ik zag achter haar twee van de roodharige jongens naar elkaar lachen, nu realiseerde ik me ook dat ze een identieke tweeling waren. Ik zag nu ook dat een donkerharige jongen naast hen staan. Mijn ogen gleden over zijn gezicht en ik herkende hem…Harry Potter!
“Mijn naam is Molly Wemel” Zei de vriendelijke dame. Ik keek haar even in de ogen, maar keek dan naar de vloer terwijl ik antwoorde: “Joan Dhanes” Ze glimlachte en draaide zich naar haar kinderen. “Dit zijn Ginny, Fred, George, Ron en natuurlijk Harry”
“Ja” zei de jongen die Molly als George had aangeduid: “Alleen ben ik Fred en hij George!”
“oowwh” reageerde Molly. Harry stelde uiteindelijk de vraag die zo te zien iedereen had willen vragen: “Je bent toch geen eerstejaarse he?”
“nee” antwoorde ik.
“Je bent ook niet van hier, ofwel?” vroeg het meisje
“Nee, hoor je dat zo duidelijk?” glimlachte ik.
“owh, het spijt me, liefjes, maar nu moeten jullie op de trein stappen hoor!”
Een paar minuten later zat ik in een compartiment met Fred, George , Ron, Harry, Ginny en Hermelien. Ze vroegen zich natuurlijk af wie ik was. Nadat ik had uitgelegd dat mijn vader en ik van Amerika naar Engeland was verhuist, waardoor ik moest veranderen van school, vroeg Hermelien in welke afdeling en jaar ik zou zitten. “Ik weet het eigenlijk niet” bekende ik: “Dat zien we binnen een uurtje wel zeker?”